خبرگزاری بانو سلسله گفتگوها با زنانی را به نشر می‌رساند که خانه و کاشانه شان در شهر کندز را از دست داده و به کابل آواره شده‌اند. این زنان داستان‌های جالبی از صحنه‌هایی دارند که طالبان بر شهر کندز مسلط شدند.
زنانی که با آن‌ها مصاحبه شده در پارک‌های کابل زندگی می‌کنند و جایی برای زیستن و نانی برای خوردن ندارند. آن‌ها حتا خرسندند که توانسته‌اند خودرا از میدان جنگ خارج کنند.
نوریه (نام مستعار) در حالی که لباس سیاه پوشیده و صورتش پوشیده بود در گفتگو با خبرگزاری بانو از وحشتی سخن گفت که طالبان در کندز به راه انداخته‌اند.
خبرگزاری بانو: شما در کدام منطقه شهر زندگی می‌کنید و در ابتدا طالبان چگونه وارد شهر شدند؟
نوریه: خانه ما در منطقه نوآباد است که در نزدیکی ولایت کندز موقعیت دارد. ساعت سه شب بود که حمله صورت گرفت ما فکر کردیم که طالبان بر پوسته‌ها حمله کرده اما وقتی صداهای فیر را از چهار طرف شهر شنیدم به پدرم گفتم که این حمله عادی نیست و طالبان بر شهر حمله کرده اما پدرم قبول نکرد. اما او گفت که ما دقیق نمی‌دانیم. چند دقیقه بعد برق رفت ما مجبورا خوابیدیم اما خواب مان نبرد وقتی صبح شد دیدیم که طالبان زیادی در نزدیکیهای خانه رسیده بودند. وضعیت بسیار بد بود هر چند دقیقه بعد در کوچه راکت اصابت می‌کرد و از آسمان مانند ستاره مرمی می‌بارید. طالبان ابتدا راه کابل – کندز را مسدود کردند وقتی ما خواستیم فرار کنیم همه به ما گفتند که راه مسدود است و شما نمی‌توانید فرار کنید. بعدا اطلاع یافتیم که می‌شود از راه سر دوره فرار کرد. ساعت ۱۲ بجه روز بود که فرار کردیم. چند دقیقه دیگر اگر فرار نمی‌کردیم طالبان خانه ما را هم می‌گرفتند آن‌ها فقط چند دقیقه بعد به خانه ما رسیدند.
خبرگزاری بانو: وقتی از خانه وارد کوچه‌ها شدید چه چیزی را دیدید و وضعیت چگونه بود؟
نوریه: وقتی برامدیم شهر خلوت بود. پولیس به تنهایی می‌رزمیدند والی نبود و هیچ یک از مقام‌ها نبود. خیلی ترسناک بود و از همه جا وحشت می‌بارید ما چاره‌ای نداشتیم مجبور بودیم فرار کنیم.
خبرگزاری بانو: آیا شما کشتار طالبان را دیدید؟
نوریه: بلی بلی بسیار کرده ما در تماس هستیم. فعلا خط جنگ در پشت خانه ما است. وقتی مردم فرار کرده طالبان از آن‌ها پرسیده که تاجیک هستی وقتی گفته‌اند بلی، طالبان همه را کشته است.
خبرگزاری بانو: شما با وابستگان تان در تماس هستید وضعیت در داخل شهر چگونه است مردم در چه وضعیتی به سر می‌برند؟
نوریه: کاملا مردم گرسنه هستند. کسانی هستند که هیچ چیزی برای خوردن ندارند. برای ما زنگ می‌زنند و می‌گویند گرسنه هستیم چه کنیم ما برای شان می‌گوییم که به خانه ما بروید در آنجا برنج و گندم است برای تان ببرید اما آن‌ها می‌گویند کسی سر خودرا از دروازه کشیده نمی‌تواند چگونه برویم و گندم و برنج بیاوریم. اگر کسی از خانه بیرون شود طالبان مستقیما شلیک می‌کنند و می‌کشند.
خبرگزاری بانو: گفته می‌شود که طالبان تغییر کرده‌اند و دیگر دست به خشونت نمی‌زنند شما که طالبان را از نزدیک دیدید آیا واقعا تغییری در عملکرد این گروه به وجود آمده است؟
نوریه: افسوس به حال ما افغان‌ها ما بسیار خوش‌باور هستیم. کدام صلح؟ هیچ صلحی نیست. این مستقیم حمله پاکستان بر افغانستان است. کندز و سمت شمال فروخته شد.
خبرگزاری بانو: مصروفیت شما چه بود در شهر کندز آیا خانم خانه بودید؟
نوریه: نخیر من محصل دانشکده حقوق بودم و سال اول پوهنتون بودم. اما همه اسناد و هست و بود ما رفت و تمام شد. من به استادم زنگ زدم و از وضعیت پرسیدم برایم گفت که ما نمی‌توانیم شهدای خودرا از سرک جمع کنیم. پوهنتون دیگر رفت پشت کارش.