به نقل از ضمیر کابلوف، نماینده ویژه روسیه برای افغانستان گزارش داده‌اند که مسکو آماده کمک نظامی ‌به افغانستان است. در این تردیدی نیست که روسیه ذخایر کلان مهمات و گلوله دارد. این ذخایر دیگر به درد ارتش روسیه نمی‌خورد. ارتش روسیه حالا با موشک‌هایی مجهز است که از ناو‌ها شلیک می‌شود و می‌تواند دشمنان این کشور را حتا در خاورمیانه هدف قرار دهد. تردیدی در این هم نیست که روسیه نسل جدید گلوله و تفنگ برای ارتش خودش تولید کرده است. بنابراین نمی‌توان گفت که حرف‌های آقای کابلوف یک بلوف سیاسی است. روسیه توانایی کمک به نیروهای امنیتی افغانستان را دارد.

اما در کنار این به یک نکته دیگر نیز باید توجه شود. افغانستان در حال حاضر با ناتو و ایالات متحده امریکا، روابط استراتژیک دفاعی و امنیتی دارد. کابل با ناتو و امریکا، قرارداد‌های همکاری‌های مشترک دفاعی و امنیتی امضا کرده است. براساس همین قراردادها است که ناتو و امریکا، از ارتش افغانستان حمایت راهبردی می‌کنند. ناتو و امریکا، نه تنها مهمات و اسلحه به نیروهای امنیتی افغانستان فراهم می‌کنند، بلکه تنخواه ماهانه افسران، سربازان و جنرال‌های نیروهای امنیتی افغانستان را نیز می‌پردازند. به بیان دیگر، غذا، تنخواه و تفنگ، نیروهای امنیتی افغانستان از کمک‌های ناتو و امریکا تامین می‌شود. این واقعیت ایجاب می‌کند که هر نوع همکاری نظامی روسیه و افغانستان باید در هماهنگی با ناتو و امریکا انجام شود.
روسیه ذخایر بزرگ گلوله و مهمات دارد، اما اقتصاد آن کشور زیاد کلان نیست. اقتصاد روسیه در زمان آقای پوتین، متکی به صدور نفت و گاز به اروپا بود. پس از کشمکش‌هایی که بین روسیه و ناتو روی بحران اوکراین به میان آمد، اقتصاد نفتی و گازی، روسیه تحریم شد. گزارش‌ها می‌رسانند که دولت روسیه به لحاظ مالی و اقتصادی در مضیقه است. این نشان می‌دهد که روسیه هرگز نمی‌تواند جانشین امریکا و ناتو در افغانستان شود. صرف اقتصاد کشورهای عضو ناتو و امریکا است که می‌تواند بار بزرگ مبارزه با ترور در افغانستان را به دوش بکشد. به همین دلیل ایجاب می‌کند که هر نوع همکاری نظامی‌ و امنیتی میان افغانستان و روسیه، باید در هماهنگی با ناتو و امریکا باشد، نه در تضاد با آن.
اگر روسیه در هماهنگی با ناتو، ارتش افغانستان را حمایت تسلیحاتی کند و معلومات استخباراتی را در اختیار نیروهای کشفی و امنیتی افغانستان بگذارد، مبارزه با تروریسم موثریت بیشتری خواهد یافت، به شرط آن‌که این امر، در هماهنگی با ناتو و امریکا انجام شود. حالا پرسش مهم و بنیادی این است که آیا روسیه، ناتو و امریکا که در خاورمیانه منافع متضاد دارند، می‌توانند در مورد جنگ افغانستان، همسو شوند؟ شواهد و مدارک نشان می‌دهد که پاسخ این پرسش مثبت است. تروریست‌هایی که حالا در افغانستان حضور دارند و می‌جنگند، هم با امریکا و ناتو دشمنی دارند و هم با روسیه خصومت می‌ورزند. همین حالا در کندز و فاریاب جنگجویان آسیای میانه‌ای حضور دارند. این جنگجویان تهدید جدی به امنیت روسیه است. مسکو اذعان کرده است که از گسترش جنگ در شمال افغانستان نگران است.
روشن است که هدف اصلی جنگجویان آسیای میانه‌ای گسترش جنگ به آسیای میانه و کشورهای حوزه دریای اورال است. این جنگجویان تنها برای ناتو تهدید نیستند. در گذشته هم وقتی طالبان در افغانستان حاکم بودند، هم به سران القاعده پناه داده بودند و هم به سازمان‌های افراطی متعلق به کشورهای آسیای میانه و چچن، بنابراین روسیه از پایان جنگ افغانستان به نفع گروه‌های تروریستی، سود نمی‌برد. این واقعیت‌ها نشان می‌دهد که روسیه، امریکا و ناتو در مورد مهار جنگ و ترور در افغانستان منافع مشترک دارند و دلیلی ندارد که با هم‌دیگر برای مهار گروه‌های تروریستی در افغانستان همکاری نکنند.

نوشتن دیدگاه