از روزگاری که فرزند نامشروعِ استعمار و استکبارِ غرب، رژیمِ نژادپرست و غاصب صهیونیستی، در قلبِ دنیای اسلام متولد شد، منطقه‌ی راهبردی خاور میانه حتی یک روز روی صلح و آرامش/ ثبات و امنیت را به خود ندید و یک لحظه هم صدای رگبار و انفجار از این جغرافیا محو نشد.
از فردای تأسیس رژیم صهیونیستی، نخستین مرحله از سریالِ دنباله‌دار جنگ‌های اعراب و اسرائیل آغاز گردید. در این درگیری، ارتش‌های مصر، سوریه، اردن، لبنان، عراق، چریک‌های اخوان المسلمین و مجاهدین فلسطینی متحداً علیه گروه‌های مسلح و جوخه‌های ترور یهودی (که هنوز ارتش اسرائیل را ایجاد نکرده بودند) وارد جنگ شدند. در ماه ژوئن همان سال (1948م) با میانجی‌گری سازمان ملل، آتش بس برقرار شد. در پناه همین آتش‌بس، ارتش اسرائیل از ادغام گروه‌های شبه نظامی یهودی شکل گرفت.
در سال 1949، مرحله‌ی دوم از جنگ‌های اعراب و اسرائیل شکل گرفت. پس از چند ماه درگیری، مجدداً آتش‌بس برقرار شد. در پناه همین دو جنگ و آتش‌بس، اسرائیل هم ارتش خود را پی‌ریزی کرد و هم 26% دیگر از قلمرو غرب رود اردن را اشغال کرد.
در سال 1955م. به دنبال ملی اعلام شدن کانال سویز توسط کشور مصر، اسرائیل همراه با دو کشور اروپایی (انگلیس و فرانسه) با مصر اعلام جنگ دادند و قوای متجاوز اسرائیل، صحرای سینا را اشغال کردند و سپس تحت فشار و محکومیت جامعۀ جهانی، ناگزیر به عقب‌نشینی از سینا گردید.
در سال ۱۹۶۷ سومین جنگِ اعراب و اسرائیل معروف به جنگ شش روزه شکل گرفت. در این جنگ، ارتش‌های سوریه، مصر و اردن به حمایت از ملتِ آوارۀ فلسطین، وارد جنگ با اسرائیل شدند. ارتش اشغالگر صهیونیستی در این نبرد علاوه بر انهدام نیروی هوایی سه کشور یادشده در یک تهاجم غافلگیرانه، موفق شد کرانۀ باختری، نوار غزه، صحرای سینا و بلندی‌های جولان را اشغال نماید.
حد فاصل سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۲ به دورۀ جنگ فرسایشی موسوم است. در این دوران درگیرهای متعدد هوایی میا اسرائیل با دو کشور عربیِ سوریه و مصر روی داد.
در ششم اکتبر ۱۹۷۳ آخرین جنگ اعراب و اسرائیل میان ارتش‌های سوریه و مصر با ارتش اشغالگر صهیونیستی در گرفت و برای نخستین‌بار، پیروزی‌های چشمگیر نصیب اعراب گردید.
در سال 1982 نیروهای اسرائیل به کشور لبنان تجاوز نمودند و ضمن اشغال جنوب این کشور، بیروت را به محاصره در آوردند و قتل عام معروف صبرا و شتیلا را در اردوگاه‌های فلسطینیان به وجود آوردند. پس از 18 سال اشغالگری و دَدخویی، سرانجام در سال 2000 میلادی، قوای اسرائیل تحت فشار عملیات «مقاومت اسلامی لبنان» ناگریز به فرار و عقب‌نشینی از لبنان گردیدند.
در سال 1981 نیروی هوایی اسرائیل با تجاوز به حریم هوایی عراق، رآکتور اتمی «اوسیراک» را بمباران نمودند؛ تا مانع دستیابی یک کشور عرب به سلاح اتمی گردد؛ چنانکه در سال 2004 هواپیماهای جنگی رژیم صهیونیستی، تأسیساتی را که ادعا می‌شد یک مرکز اتمی بوده است، در اطراف دمشق پایتخت سوریه بمباران نمودند.
در تاریخ یکم اکتبر سال 1985م، هواپیماهایی نوع F-16 ارتش رژیم صهیونیستی، مقر سازمان آزادیبخش فلسطین را در منطقه "حمام الشط" کشور تونس مورد هدف قرار دادند. در این حمله 50 فلسطینی و 18 تونسی کشته شدند و بیش از 100 تن دیگر زخمی شدند. بعدها مقامات رژیم اسرائیل فاش کردند که این حمله با هدف ترور یاسر عرفات، رهبر فقید تشکیلات خودگردان فلسطین صورت گرفت.
در ماه ژوئن سال 2006 ارتش اسرائیل تجاوز و عملیات گسترده‌ای را تحت نام «عملیات باران تابستانی» در نوار غزه به اجرا در آوردند که طی آن صدها غیر نظامی فلسطینی در باریکۀ غزه جان باختند و خسارات گسترده به تأسسات زیربنایی آن منطقه وارد گردید.
در ماه ژوئیه ۲۰۰۶، در پی یورش نیروهای مقاومت اسلامی به یک پاسگاه مرزی اسرائیل و به اسارت گرفتن دو سرباز و کشتن ۳ سرباز دیگر، اسرائیل دولت لبنان را مسئول این حملات شناخت و ضمن محاصره دریایی و هوایی این کشور، تهاجم نظامی را از زمین و هوا به جنوب لبنان آغاز کرد. در این درگیری که به جنگ 33 روزه معروف گشت، اسرائیل، زیرساخت‌های حیاتی لبنان را تخریب نمود و به صورت گسترده‌ای از سلاح‌های کشتار جمعی نظیر بمب‌های خوشه‌ای استفاده کرد. حزب‌الله نیز با انجام حملات موشکی متناوب به شمال اسرائیل با نیروهای مسلح اسرائیل درگیر شد و نبردی چریکی را با ارتش آن کشور آغاز کرد. این درگیرها در مجموع موجب مرگ بیش از ۱۰۰۰ غیرنظامی لبنانی،۴۴۰ رزمندۀ حزب‌الله، ۱۱۹ سرباز اسرائیلی و ۴۴ شهروند آن رژیم شد.
در سال 2014 آخرین تجاوز گستردۀ رژیم صهیونیستی به نوار غزه آغاز گشت و بیمارستان‌ها، مدارس، کودکستان‌ها، مساجد و اماکن مسکونی مورد حمله‌ی جنگنده‌های اسرائیلی قرار گرفتند. براساس اظهارِ وزیر بهداشت دولت حماس،۲۰۴۰ نفر از اهالی غزه در این درگیری‌ها کشته شدند و ۱۰۱۹۶ نفر نیز زخمی شده‌اند که80٪ از این تلفات را غیرنظامیان تشکیل می‌دادند. همچنین در این جنگ ۶۴ سرباز اسرائیلی کشته و دو شهروند صهیونیست نیز جان باختند.
از ترورهای معروف رژیم صهیونیستی، موارد زیر را می‌توان مورد اشاره قرار داد: ترور و به شهادت رساندن ابوجهاد مرد شماره دوی سازمان آزادیبخش فلسطین، دکتر فتحی الشقاقی رهبر سازمان جهاد اسلامی فلسطین، شیخ احمد یاسین رهبر معنوی حماس، عماد مغنیه فرمانده ارشد حزب الله لبنان.
نسل‌کشی و قتل عام صبرا و شتیلا و دیر یاسین و ... از مشهورترین قتل‌عام‌های صهیونیست‌ها در فلسطین و لبنان است.
بر پایه‌ی اشارات فهرست‌واری که به گوشه‌ی از تجاوزات و تشنج‌آفرینی‌ها و ترور و کشتارهای رژیم منحوس و منفور صهیونیستی صورت گرفت، تا زمانی که این غدۀ سرطانی از بن و بنیان کنده نشود، صلح و ثبات هرگز به خاور میانه باز نخواهد گشت.
مسیح ارزگانی