گزارش مرکز آمار ایران از نرخ بیکاری در سه ماهه نخست امسال گویای حقیقتی دیگر است و آن هم اینکه کارگران افغانستانی اگر بروند و نباشند و بیکار شوند، نرخ بیکاری در ایران زیر صفر نمی‌شود و پای بیکاری در این کشور از جای دیگری می‌لنگد .
به گزارش سایت افغانستان ما، تکرار تلخی شبیه تجمع کارگران ایرانی به مناسبت روز کارگر در اعتراض به حضور مهاجرین افغانستانی و درخواست اخراج آنها از کار در سال 94، البته از این دست تلخی‌ها را هر از چندی شاهدیم که مشابه آن همین چند روز پیش رخ داد، تشکیل گروه تلگرامی اتحادیه کیف‌سازان تهرانی و پس از آن تجمعی با محوریت این موضوع که حضور مهاجرین افغانستانی در شغل کیف‌سازی سبب رکود بازار و بیکاری کارگران ایرانی شده است.
دو سال پیش تسنیم با ارائه گزارشی مستند به جداول مرکز آمار ایران به بررسی نرخ بیکاری و وضعیت فرصت‌های شغلی در استان‌های مختلف ایران پرداخت که نگاه و بررسی اجمالی بر جداول، مُهر باطلی بر تمامی ادعاهایی بود که مدام بر طبل این می‌کوبیدند که کارگران مهاجر بازار کار را برای برادران ایرانی خود کساد کرده و اگر بروند و نباشند و تیشه به ریشه آنها زده شود، نرخ بیکاری زیر صفر میشود و جوانان ایرانی همه در بهترین شغل‌ها و مسندها مشغول می‌شوند و خلاصه رونق اقتصادی می‌آید و اول و آخر مشکل، حضور مهاجرین در فضای کسب و کار است.
حالا با گذشت دو سال از آن گزارش، مرکز آمار ایران گزارشی از وضعیت نرخ بیکاری به تفکیک استان‌ها از سه ماهه اول امسال (بهار 96) منتشر کرده که مروری بر آن خالی از لطف نیست و نشان می‌دهد ثبات در برخی آمارها و نتایج گواه بر این بوده که مشکلات بیکاری و رکود ریشه در جای دیگری دارد.
کردستان، لرستان، چهارمحال بختیاری، اردبیل، ایلام، آذربایجان شرقی، زنجان، گیلان، کهگیلویه و بویراحمد، مازندان و کرمانشاه از جمله استان‌هایی است که مهاجرین افغانستانی نه تنها اجازه سکونت و اشتغال در آنجا را ندارد، بلکه اجازه تردد هم برای آنها داده نمی‌شود و در دو کلمه، این استان‌ها «مناطق ممنوعه» برای مهاجرین افغانستانی است، پس اگر با این منطق پیش برویم باید کمترین نرخ بیکاری با وجود خالی از سکنه بودن مهاجرین، در این استان‌ها باشد اما آنچه شاخص‌های کلیدی استان‌های مرکز آمار می‌گوید ما را به نتیجه‌ای جز این می‌رساند.
پنج استان اردبیل، کرمانشاه، چهارمحال بختیاری، ایلام و کردستان در میان 10 استانی است که در کشور بیشترین نرخ بیکاری را به خود اختصاص داده، استان‌هایی که در زمره مناطق ممنوعه برای مهاجرین برشمرده می‌شوند و جالب اینجاست که متوسط نرخ بیکاری در استان‌ها بین 10 تا 14 بوده اما در استان‌هایی چون چهارمحال بختیاری و کرمانشاه نرخ بیکاری از مرز عدد 20 هم گذشته است در حالیکه استان‌های مهاجرپذیری چون قم، سمنان، فارس با وجود حضور گسترده مهاجرین از جمله 10 استان با کمترین نرخ بیکاری بوده و همچنین استان‌هایی چون خراسان‌رضوی و تهران نیز که پذیرای تعداد زیادی از مهاجرین است، نرخ بیکاری بسیار کمتری در قیاس با برخی استان‌های ممنوعه دارد.
از سویی نگاه بر 10 استان با کمترین نرخ بیکاری نیز جالب است، از میان 10 استان فقط دو استان ممنوعه با مهاجرین( گیلان و مازندران) وجود دارد و در هشت استان دیگر به ویژه قم، سمنان، فارس، قزوین(به دلیل حجم گسترده دانشجویان خارجی از جمله افغانستانی) که شاهد حضور مهاجرین افغانستانی هستیم، بازار کسب و کار رونق داشته و نرخ بیکاری پائین است.
نتیجه:
براساس این جداول و مستندات مشکل بیکاری در ایران ریشه در مسائلی به غیر از حضور مهاجرین افغانستانی دارد، کمااینکه با مروری بر گزارش مرکز آمار ایران به تفکیک استان‌ها در سه ماهه اول امسال دیدیم که نرخ بیکاری در استان‌های ممنوعه برای مهاجرین افغاستانی بیشتر بوده و در عوض آن کمترین نرخ بیکاری در استان‌هایی است که مهاجرین در آن ساکن بوده و زندگی می‌کنند، حتی تهران و خراسان رضوی که از جمله مهاجرپذیرترین استان ها هستند نیز در زمره 10 استان اول با نرخ های بیکاری بالا قرار ندارند.
منبع: تسنیم