مسافرانی که کمی به چیزهای ترسناک علاقه دارند، بدون شک از سفر به این کلیسا پشیمان نخواهند شد؛ کلیسایی که با استخوان لگن و جمجمه تزیین شده و چلچراغی از اسکلت بدن انسان در آن خودنمایی می‌کند.
«اَستودان سِدلِک» همان کلیسایی است که با 40 هزار استخوان تزیین شده است؛ کلیسای مشهور به «کلیسای استخوان» در جمهوری چک که می‌توان بوی مرگ را از آن استشمام کرد.
همه چیز به سال 1275 میلادی باز می‌گردد؛ زمانی که یک راهب اهل سدلک، شهری در 80 کیلومتری شرق پراگ، به بیت‌المقدس سفر کرد و کمی از خاک محل تصلیب عیسی مسیح را همراه خود آورد و پس از بازگشت به چک، آن را در گورستان حوالیِ کلیسا پاشید. خاک سرزمین مقدس در گورستان کلیسا پاشیده شد و این خبر به سرعت بین مردم پخش شد. دیری نپایید که این گورستان به محبوب‌ترین گورستان اروپای مرکزی بدل گشت و همه تلاش می‌کردند مردگان خود را در آن به خاک بسپارند.
آن کلیسا در «بوهم» واقع شده است: سرزمینی تاریخی در اروپای مرکزی است که امروزه در بخش غربی جمهوری چک قرار دارد.
آن سنت حتی تا قرن 14 رواج یافت، یعنی زمانی که طاعون در اروپا جان می‌گرفت: حدود 30 هزار نفر از جان‌باختگان طاعونِ اروپای مرکزی در این گورستان دفن شدند. جنگ‌های هوسی‌ها (مجموعه جنگ‌های صلیبی کلیسای کاتولیک روم علیه اصلاح‌طلبان بوهمیایی بین سال‌های 1419 تا 1434 میلادی) نیز تلفات زیادی را در سدلک و شهر مجاورِ «کوتنا هورا» به بار آورد. حملات صورت گرفته در طول این جنگ‌ها حدود 10 هزار نفر کشته به جای گذاشت که همه‌ی آن‌ها در گورستان سدلک دفن شدند.
بسیاری از استخوان‌های گورستان در قرن 15 میلادی نبش قبر شدند تا جا برای ساخت کلیسای گوتیک باز شود. آن استخوان‌ها بر روی هم انباشته شده و در اهرامی در اَستودان [جایگاه نگهداری استخوان] نگهداری شدند. آن استخوان‌ها تا سال 1870 میلادی به همان شکل دست نخورده باقی ماندند. در آن سال، از یک منبت کارِ محلی ساخته شد تا از خروارها استخوان‌ها کلیسا، یک اثر زیبا خلق کند.
او نیز چنین کرد.
آن استخوان‌ها را حالا می‌توان در جای جای کلیسا دید؛ از جام‌های ساخته شده با استخوان لگن و ران گرفته تا یک تاج خانوادگی بزرگ که برای گرامیداشت شوارزنبرگ ساخته شده است. شوارزنبرگ همان اشراف زاده‌ای بود که آن منبت‌کار را در قرن 19 میلادی استخدام کرد.
اما شاهکار کلیسا را باید در سقف آن دید: چلچراغی بسیار بزرگ از جنس استخوان‌های انسان. در ساخت این چلچراغ تلاش شده که حداقل یک بار از تمام استخوان‌های بدن انسان استفاده شود. همچنین در انتهای هر یک از هفت شاخه‌ی آن یک جمجمه سالم قرار دارد که به جهت بیرون خیره شده‌اند، گویی تا ابد دهر دیده‌بان و نگهبان این کلیسا هستند.
منبع: BBC World
ترجمه: وبسایت فرادید