آنچه انظار و افکار عمومیِ جامعه‌ی جهانی به شکل بسیار محدود و مخدوش در بارۀ قضیه و فاجعه‌ی یمن می‌دانند و می‌بینند، لشکرکشی زمینی و دریایی ائتلاف سعودی به این کشور مستقل و بمبارانِ هوایی و کشتار گستردۀ مردمِ بی‌پناه یمن است؛ در حالی که تجاوز نظامی و بمباران هوایی، بخشِ کوچک و مشهودِ تراژدی انسانی یمن را تشکیل می‌دهد.

در یک نگاه عمیق‌تر و دقیق‌تر، عربستان و شرکای منطقه‌ی و جهانی‌اش، برنامه و پروسه‌ی «زجرکشیِ تدریجی و جمعی یک ملت سی میلیونی و محو فیزیکی یک کشور تاریخی» را دنبال می‌کنند.

گزارش تازه‌ای که توسط کمیسیون مستقل حقوق بشر در مورد وضعیت اطفال در افغانستان به نشر رسیده حاکی از آن است که کودکان به دلایل مختلف از آموزش محرومند، انواع خشونت را تحمل می‌کنند و بعضا مجبور به کارهای شاقه می‌شوند.

سمیر نه ساله در یکی از کوچه‌های مزدحم و خاک آلود کابل مصروف پوست کردن کچالو است. او در یک برگرفروشی کار می‌کند و بسیار عجله دارد زیرا تا دقایق دیگر مشتریان زیادی برای خرید چپس و برگر خواهند آمد. اگر سمیر نتواند غذای مشتریان را آماده کند، مورد خشم و غضب صاحب کارش قرار خواهد گرفت.


خبر آزاد شدن تعدادی از اسیرانی که در چند روز گذشته در دست گروه تروریستی داعش و طالبان اسیر بودند تاحدودی خشم و اندوه مردم را التیام بخشید، اما سوال اساسی این است که تا چه زمانی  با وجود حضور نیروهای خارجی و ارتش ملی باز هم  افراد غیر نظامی و زنان و کودکان در کشور به دست تروریستان سلاخی شوند؟

مدیر برنامه توسعه سازمان ملل متحد در یمن گفت اوضاع انسانی در یمن به شدت تیره و تار است به گونه ای که نمی توان آن را توصیف کرد.

«اوک لوتسما» مدیر برنامه توسعه سازمان ملل متحد در یمن درباره اوضاع انسانی این کشور گفت: این سومین سالی است که یمن با جنگ دست و پنجه نرم می کند و هیچ امیدی برای پایان آن وجود ندارد. تنها راه حل برای پایان دادن به اوضاع اسفناک یمن راه حل سیاسی است.



مقامات در ولایت پکتیا می‌گویند، گروه طالبان شب گذشته حملات گسترده‌ای را بر  ولسوالی«جانی‌خیل» این ولایت  شروع کرده‌اند.
به گزارش سایت افغانستان ما، به گفته این مقامات در نتیجه این حملات تاکنون چندین پوسته نیروهای امنیتی پولیس سقوط کرده است.
این مقامات همچنین می‌افزایند که جنگ درحال حاضر میان نیروهای دولتی و گروه طالبان جریان دارد و اگر کمک به موقع نرسد، این ولسوالی دوباره به دست طالبان سقوط خواهد کرد.

مرکز صدور پاسپورت های ماشین خوان برای مهاجرین افغانستانی مقیم پاکستان و ایران در کابل افتتاح شد.

به گزارش سایت افغانستان ما، مرکز صدور پاسپورت های ماشین خوان برای مهاجرین افغانستانی مقیم پاکستان و ایران، روز سه شنبه 17 اسد توسط صلاح الدین ربانی؛ وزیر امور خارجه و نمایندگان با صلاحیت کمیته بین الوزارتی مربوطه (شورای امنیت ملی، وزارت های امور داخله، مالیه و امور مهاجرین و اداره ثبت احوال نفوس) در مقر وزارت امور خارجه افتتاح گردید.

در پی انتشار گزارش هایی مبنی بر ربوده شد چهل دختر جوان توسط طالبان ، والی سرپل این گزارش ها رد کرد  اما در عین حال تایید کرد که هنوز هم یک تعدادی از این مردم در قید طالبان و داعشیان بسر می‎برند.

محمد ظاهر وحدت؛ والی سرپلبه رسانه‎ها گفت: "اکثریت گیرمانده‎ها کودکان، زنان و کهن سالانی بودند که حین ورود طالبان مسلح در این دره گیر مانده بودند و با پا درمیانی بزرگان قومی این اسیران از چنگ آنان آزاد و شام دیروز به شهر سرپل رسیدند."

کشورهای عضو اتحادیه اروپا روند بازگشت پناهجویانی را که در پنج ماه گذشته از طریق یونان به این کشورها آمده اند، آغاز می کنند. قرار است درخواست های پناهندگی آنها در یونان به بررسی گرفته شود.

به گزارش سایت افغانستان ما، کمیسیون اتحادیه اروپا از آغاز فرستادن پناهجویانی که در پنج ماه اخیر از طریق یونان وارد کشورهای عضو این اتحادیه شده اند، به آتن خبر می دهد. این اقدام در چوکات معاهده دوبلین صورت می گیرد. بر اساس معاهده "دوبلین"، پرونده پناهجویان در همان کشور اروپایی که برای بار نخست قدم گذاشته اند باید به بررسی گرفته شود. اما این اصل به دلیل موج مهاجرت ها از سال ۲۰۱۵ به بعد به حالت تعلیق درآمده بود.

نصرت الله جمشیدی؛ مسئول مطبوعاتی قول اردوی ۲۰۹ شاهین در بلخ گفت: عملیات پاک سازی منطقه میرزاولنگ ولسوالی صیاد به رهبری امان الله مبین فرمانده قول اردوی ۲۰۹ شاهین  از صبح امروز رسما آغاز شد.



فاجعه‌ای که در«میرزااولنگ» ولایت سرپل اتفاق افتاد هرروز ابعاد فجیع‌تری به خود می‌گیرد، قتل‌عام ده‌ها غیر نظامی بی‌گناه و غیر مسلح در نقطه‌ای از کشور که روزی به عنوان دژ مقاومت در برابر هجوم نیروهای شوم تروریستی محسوب می‌شد نشانه دهنده‌ی بی‌پروایی و بی‌توجهی کامل حکومت نسبت به سرنوشت مردم خویش است.
آنچه که در رسانه‌ها منعکس شده است فقط گوشه‌ای از این درام خشونت آمیز در قرن بیست و یکم است، قتل‌عام، آدم ربایی و تجاوز به نوامیس این مردم آن‌هم در حضور نظامیان تا به دندان مسلح  بیش از پنجاه قدرت جهانی، باید چه تعداد از این نوع فجایع در مملکت ما اتفاق بیفتد تا وجدان‌های خفته بیدار شود، از یک طرف حکومتی که ادعا دارد بزرگ‌ترین و قدرتمندترین کشورهای جهان حامی‌اش است واز طرف دیگر نیروهای نظامی و امنیتی کشور که انگیزه‌ای برای دفاع از جان و مال و ناموس این آب خاک ندارند.

کلیه حقوق متعلق است به رسانه افغانستان ما
دیزاین شده در سما