جنگ‌های طولانی، حملات مسلحانه نیروهای مخالف مسلح دولت، انفجار مین‌های کارگذاری شده، ترور و شکنجه باعث شده تا تعداد زیادی از اتباع افغانستان به خصوص نیروهای امنیتی در این رویدادها معلول و در گوشه‌خانه‌ها زمین‌گیر شوند. دولت افغانستان این قشر از جامعه که روزگاری مدافعان این سرزمین بودند را فراموش کرده و کمترین توجهی به وضعیت زندگی آنان ندارد.
در کوچه پس کوچه‌های هرات از این دست سربازان فراموش شده وجود دارند که هم اکنون در بدترین وضع ممکن به سرمی‌برند و هیچ مقام مسئولی از حال آنان با خبر نیست.
سربازان گرفتار سرنوشت مبهم
«نعمت الله» جوانی 28 ساله ساکن روستایی در شهرستان شیندند ولایت هرات است.
وی سال‌ها قبل به دلیل فقر اقتصادی و نبود کار مجبور می‌شود از شهرستان گلران در شمال‌غرب ولایت هرات به مرکز این ولایت و در این اواخر به شهرستان نا آرام شیندند زندگی کند.
این جوان هراتی مدتی قبل به عنوان پلیس در وزارت کشور افغانستان مشغول خدمت شد و در ولایت تخار در شمال افغانستان در یک درگیری با نیروهای طالبان مجروح و منجر به قطع نخاع وی شده است.
نعمت الله زندگی پر از فراز و نشیبی داشته و در عین جوانی اکنون در گوشه‌ای از بیمارستان هرات بستری است و در سخت ترین شرایط بدون داشتن پول و سرپناه، محتاج کمک‌های انسان‌دوستانه مردمش می‌باشد.
خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، به بیمارستان هرات رفته و از نزدیک وضعیت وی را جویا و با این سرباز افغانستانی مصاحبه کرد.
نعمت الله در وضعیت نامناسب جسمانی به سرمی‌برد که بیشتر از 1 سال است، بر اثر قطع نخاع نتوانسته از جایش بلند شود و به همین دلیل بیماری‌های بالینی نیز به سراغش آمده و وی را بیشتر از گذشته زمین‌گیر کرده است.
بی تفاوتی دولت نسبت به سربازان زخمی
نعمت الله در گفت‌و‌گو با خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، از دولت افغانستان و مسئولان ارشد نظامی به دلیل فراموش کردن وی و عدم حمایت آنان پس از زخمی شدنش در درگیری با طالبان گلایه کرد و گفت: سال‌هاست که در وزارت کشور افغانستان به عنوان پلیس امنیتی شب و روز تلاش کرده و در برابر افراد مسلح طالبان ایستادگی و از کشور و مردمش دفاع و حراست کرده است.
نعمت الله به روزهای سختی که در شهرستان شیندند ولایت هرات پشت سر گذاشته اشاره کرد و گفت: نیروهای طالبان به راحتی مردم را به گلوله می‌بستند، خانه‌ها را ویران می‌کردند و به زور اسلحه از مردم پول می‌گرفتند.
وی که از یادآوری آن روزها به شدت ناراحت شده بود افزود: در حمله طالبان به منطقه محل سکونتشان در شیندند و انجام «حمله انتحاری» همسر و فرزندش کشته و مادرش زخمی شده است.
نعمت الله که این وضعیت را غیر قابل تحمل دید، پیوستنش به صفوف پلیس به دلیل مبارزه با طالبان را تنها راه مبارزه با ناامنی دانسته و افزود: دشمنان صلح و امنیت مردم افغانستان سعی دارند تا کشور را به سوی بحران و ناامنی ببرند لذا جوانان افغانستان باید در مقابل آنان ایستادگی کنند.
این عضو سابق پلیس افغانستان که هم اکنون بر اثر قطع نخاع در بستر بیماری افتاده در حالیکه اشک از چشمانش سرازیر شده از وضعیت نامناسبی خود سخن راند و گفت و افزود: یک سال قبل در حمله راکتی طالبان به خودرو حامل سربازان پلیس در ولایت تخار زخمی و در بیمارستان «400 تخت خوابی» کابل بستری شده است.
نعمت الله که سعی داشت گذشته را به یاد بیاورد، به گوشه اتاق خیره شد و افزود: دکتر معالج وی قطع نخاع را به من اعلام کرد به صراحت به من گفت که معالجه‌ام در داخل افغانستان بی نتیجه است.
وی که در حین مصاحبه گریه می‌کرد گفت: نه پولی برای مداوای بیماریم دارم و نه امکان سفر به خارج افغانستان و به همین دلیل از مسئولان بیمارستان کابل خواستم تا مرا به زادگاهم «هرات» منتقل کنند تا روزهای سخت و پایانی زندگی‌ام را در این شهر سپری کنم.
فقر اقتصادی دامنگیر سربازان امنیتی
نعمت الله با بیان اینکه در هرات روزها و شب‌های سختی را گذرانده است گفت: هیچ راهی برای من و مادرم که در سختی‌های روزگار تنها یاورم بوده‌اند باقی نمانده ضمن اینکه همه دارایی، زمین، خانه و حتی لباس‌هایمان را فروختیم تا بتوانیم برای درمان بیماریم به خارج برویم.
این عضو سابق پلیس افغانستان گفت: تمام دلخوشی ما اعزام به خارج از افغانستان برای ادامه درمانم و کور سوی امید نسبت به نتایج آن است و با هزاران سختی و صرف هزینه‌های گزاف توانستیم به اروپا برسیم.
نعمت الله با اشاره به اقامت 9 ماهه در «آلمان» گفت: همه دارایی و پولی که از فروش خانه پدری و زمین‌های کشاورزیمان به دست آورده بودیم را به قاچاقچیان انسان به دلیل انتقالمان به اروپا پرداخت کردم و دیگر آهی در بساط نداشتیم.
حضور در کشورهای بیگانه مایه بدنامی و تحقیر
وی با تاکید بر اینکه کشورهای خارجی جایی برای زندگی افغانستانی‌ها نیست افزود: پس از 9 ماه اقامت در بدترین مکان‌ها و در شرایط سخت اردوگاه‌ها، وضع‌مان هر روز بدتر از روز گذشته می‌شد.
این سرباز سابق افغانستان از بی توجهی‌های رهبران کشورهای غربی نیز سخن گفت و خاطرنشان کرد: در «آلمان» هم کسی به فریاد من توجهی نکرد و به دلیل بدتر شدن وضعیت جسمانی‌ام مجبور شدم مجدداً به افغانستان بازگردم.
نعمت الله که اکنون علاوه بر قطع نخاع به بیماری‌های بالینی «زخم بستر» نیز مبتلا شده مسئولان دولتی افغانستان را به بی توجهی به آینده آنان متهم کرد و گفت: پس از اینکه در نبرد با طالبان زخمی شدم همه زحمات چندین ساله من نادیده گرفته شد لذا هم اکنون نه جایی برای زندگی داریم و نه لقمه نانی برای خوردن.
وی در حالیکه از مردم افغانستان و به خصوص شهروندان هرات خواست تا به دلیل ادامه درمانش در کشور و زنده ماندن، از کمک‌های انسان‌دوستانه در ماه متبرک «رمضان» وی را محروم نکنند، افزود: پس از مجروح شدن در حمله طالبان و سفرش به خارج کشور به دلیل مداوا، از اداره پلیس اخراج شده، حقوق وی قطع و از سوی وزارت کشور افغانستان برایش امتیازی نیز در نظر گرفته نشده‌است.
بحران و نا امنی دلیل نابسامانی‌های اجتماعی در افغانستان
نعمت الله، دلیل این همه مصیبت و بدبختی‌هایی را که دیده جنگ و نابسامانی‌های اجتماعی و اقتصادی می‌داند که در افغانستان جریان دارد و تاکنون راه حلی نیز برای آن پیدا نشده است.
وی با تاکید بر اینکه مانند خودش صدها تن از نیروهای امنیتی در وضعیت نامناسبی در کشور زندگی می‌کنند، از مقام‌های ارشد حکومتی خواست تا تدابیر بهتر و برنامه‌های دقیق‌تری به دلیل همکاری و ادامه کمک‌های نقدی به نیروهای پلیس، ارتش و امنیت ملی که در رویدادهای امنیتی مجروح و یا معلول می‌شوند در نظر گرفته شود.
منبع:خبرگزاری فارس