بسیاری از نویسندگان، روزنامه نگاران، شاعران و هنرمندان ایرانی در همان ساعات نخستین این حادثه خونین، همدردی خود را با همزبانان خود در شهر کابل اعلام و ضمن محکومیت این جنایت دلخراش آن را به تمام مردم افغانستان تسلیت گفتند. «محمد علی بهمنی قاجار» نویسنده و پژوهشگر ایرانی:
جنبش نور و روشنایی به خاموشی و تاریکی نمی‌گراید. نور بر ظلمت پیروز است. همکاری با داعش و ترور و وحشت نشانه اوج عجز و ضعف فاشیسم قومی است. ملت افغانستان در تلاش خود برای رفع تبعیض و احقاق حق نیرومندتر از گذشته خواهد شد و خون این شهیدان، درخت پربار آزادی را بارور خواهد کرد.
«حمید رضا بوالی» روزنامه نگار:
به مویه‌های غریبانه قصه پردازم....
لباس مرد خونی است، دلش حتما خونین‌تر و شاید به این فکر می‌کند که حالا او هم جزیی از تاریخ درد شده است.
ما ایرانی‌ها و افغانستانی‌ها تاریخ درد را خوب بلدیم.
تسلیت
«لیلا گلپایگانی»، فعال اجتماعی:
آه ای زمین تشنه کابل!
تا کی باید با خون جوانان مفروش شوی؟
این نفرین کدام شاه خفته در گورهای توست؟
ای زمین خسته کابل!
دوستان کابلی تسلیت مرا بپذیرید. بسیار غمگین شدم.
«مسعود اسپنتمان»، نویسنده:
قصدم این بود که در مظاهره امروز روشنایی در کابل شرکت کنم، اما گرفتار بیماری سختی در بامیان گشته، در شفاخانه پنجآب زمینگیر شدم.
این چه قسم دشمنی است که با مردم نجیب هزاره می‌شود؟
«علی رجبی» فعال فرهنگی:
افغانستان جان ایران است، اعتراف می‌کنم که عملیات انتحاری در کابل برایم غم انگیزتر از بروکسل، نیس، مونیخ و... است. مرگ بر افراط.
«میراحمد حقی»، فعال اجتماعی:
از کابل خبرهای اشک‌ناک به گوش می‌رسد.
امروز جنبش روشنایی راهپیمایی دادخواهانه داشته‌اند و بسیاری از دوستانم در آن شرکت جسته بودند، که شوربختانه با انفجار انتحاری به خاک و خون کشیده شده.
امروز مسافرم و این بدترین خبری بود که دم سفر می‌توانستم بشنوم. نگران همه دوستان عزیزتر از جانم هستم و اشک امانم نمی‌دهد.
به یاد این شعر افتادم که وصف حال مجاهدین تبریز در زمان انقلاب مشروطه ایران است:
سیصد گل سرخ یک گل نصرانی
ما را ز سر بریده می‌ترسانی
ما گر ز سر بریده می‌ترسیدیم
در محفل عاشقان نمی‌رقصیدیم.
فرهمند علی‌پور خبرنگار ایرانی مقیم اروپا:
کابل بازهم رنگ خون گرفت. ده‌ها کشته و صدها زخمی. در یک راهپیمایی مسالمت‌آمیز برای «روشنایی».
جنبش روشنایی قربانی وحشت و کشتار شد اما این پایان کار نیست. این پیروزی سیاهی، خاموشی و خفقان نیست. بی هیچ تردیدی این فاجعه، اراده‌ها را برای روشنایی و یک فردای روشن تر ، جزم‌تر و محکمتر خواهد کرد.
علیرضا قربانی:
به خون کشیده شدن هم میهنان افغانستانی در کابل، بسیار جانسوز است. دردناکتر آنکه برای یک خواسته اجتماعی و به نام روشنایی گرد هم آمده بودند.
دوستان، این رخداد، وظیفه ما را سنگین‌تر می‌کند.
بیاییم جهانی بسازیم که به دور از خشونت و تعصب باشد.
بیاییم تلاش کنیم برای گسترش خردورزی، دنیایی بسازیم که آدم متعصبی برای رفتن به بهشت، عملیات انتحاری نکند و ده‌ها انسان بیگناه را به خاک و خون نکشد.
به راستی که خرافات، چه می‌تواند بکند با مغز یک انسان که به خود کمربند انفجاری ببندد؟!
به امید دنیایی زیباتر و دور از خرافات.
به امید دنیایی که باور هر کس، برای خودش باشد و نخواهد با شمشیر به دیگران تحمیل کند.
به امید جهانی بدون نفرت.
بنابر اعلام رسمی وزارت کشور افغانستان، در حمله انتحاری روز گذشته معترضان جنبش روشنایی در خیابان «دهمزنگ» شهر کابل، ۸۰ نفر شهید و 231 نفر دیگر زخمی شدند که گروه تروریستی داعش مسؤولیت این حمله تروریستی را به عهده گرفت.
منبع:خبرگزاری فارس