صبح دیروز (نهم اسد) یک عاملِ انتحاری دست به انفجاری در مقابل سفارت کشور عراق در کابل زد و سپس سه تروریستِ مسلحِ همدستِ او به قصد ورود به ساختمان سفارت، اقدام به تیراندازی نمودند. طی چهار ساعت درگیری خیابانی، سه تروریست مسلح و دو پلیس محافظ سفارت از پای در آمدند. در این حمله به هیچ‌یک از کارمندان و کادر دپلماتیک سفارت آسیبی نرسید.
پرسشی که به ذهنِ هر خوانندۀ خبر مذکور هجوم می‌آورد این است که از میان اینهمه اهداف نظامی، امنیتی، دولتی و دپلماتیک در کابل، چرا سفارت کشور عراق به عنوان هدف انتخاب شد؟ کشوری که هیچ نقش یا دخالتی در قضایای افغانستان ندارد و خود مانند کشور ما در گیرو دار مبارزه با تروریزم به سر می‌برد.
هرچند گروه تروریستی داعش مسئولیت این عملیات را به عهده گرفته؛ اما از دلایل و انگیزه‌های آن سخنی به میان نیاورده است. با اینحال شاید بتوان «انتقام‌گیری» یا «تفرقه‌افکنی» را از انگیزه‌های احتمالی این تهاجم ضدامنیتی به شمار آورد.
احتمال نخست آن است که شبکه‌های ترور و تکفیر به دلیل شکست‌های اخیر در کشور عراق و به ویژه سقوط پایتخت خودخواندۀ داعش (موصل) به دست ارتش و نیرهای بسیج مردمی، دست به انتقام‌گیری بزدلانه از دولت و ملت عراق زده باشند؛ به ویژه آنکه اخیراً سفارت عراق در کابل به مناسبت فتح موصل، مراسمی به منظور تجلیل از آن پیروزی برگزار کرده بود.
احتمال دوم آن است که با توجه به سفر جاری «مقتدی صدر» روحانی پرنفوذ شیعی و رئیس جریان صدر به عربستان سعودی و امکانِ بهبود روابط عراق و عربستان و تلاش‌های میانجی‌گرانه‌ی او میان ایران و سعودی؛ آن دسته از حلقات و شبکه‌های دهشت‌افکن که حیات خود را در تشدید منازعات فرقه‌ای در جهان اسلام جستجو می‌کنند، با طرّاحی حمله به سفارت عراق در کابل، خشم و نارضایتی خود را از نتایج احتمالی آن سفر ابراز کرده‌اند.
شاید هم انگیزه‌های دیگری در کار باشد که باید منتظر گذشت زمان ماند.
مسیح ارزگانی