شش روز پیش رسماً اعلام شد که میرزا ولنگ به دست قوای نظامی و امنیتی کشور آزاد شد. روز دوشنبه 30 اسد بار دیگر خبر فتح مجدد میرزا ولنگ در شبکه‌های اجتماعی منعکس گردید! چرا این قریۀ طاعون‌زده در ظرف شش روز دو بار فتح یا دست به دست می‌شود؟
به قصد یافتن پاسخ این پرسش، خود دست به کار شدیم و طی تماس‌های مکرر و گفتگوهای حضوری با مسئولین و آگاهان منطقه، نتایج ذیل را به دست آوردیم:
یک هفته پس از اشغال میرزا ولنگ و کشتار فجیع مردم آن، قوای نظامی و امنیتی اعزامی از کابل و قل‌اردوی شاهین، با پشتیبانی قوای هوایی به میرزا ولنگ حمله می‌کنند. طالبان به رسم معمول در جنگ‌های چریکی، قریه را ترک کرده، به کوه‌ها پناه می‌برند. ذریعه‌ی بمباردمان هوایی، تعدادی از افراد طالبان حین عقب‌نشینی در اطراف قریه کشته می‌شوند. قوای دولت بدون کدام جنگ و مقاومت، بر میرزا ولنگ مسلط می‌شوند و سه روز این تسلط ادامه پیدا می‌کند.
شب چهارم، تعدادی از افراد طالبان به قصد بردن کشته‌های برجای ماندۀ خود، در اطراف میرزا ولنگ تق و توق به راه می‌اندازند. پسته‌های دولتی مدافع قریه به محض شنیدن صدای جنگ و تفنگ، بی‌درنگ پسته‌های خود را ترک می‌کنند و سپس تمام قوای دولتی از میرزا ولنگ به سوی پایین درّه عقب‌نشینی می‌نمایند و قریه بار دیگر به تصرف طالبان در می‌آید.
در همین وقت، مدت زمانِ مأموریتِ قوای اعزامی از مزار و کابل هم به پایان می‌رسد و آنها طبق برنامۀ زمان‌بندی به قرارگاه‌های خود (مزار و کابل) می‌روند. ظاهر وحدت، والی شیعه و هزارۀ سرپل که وضعیت را اینگونه می‌بیند، شیعیان و هزاره‌های میرزا ولنگ و اطراف را جمع می‌کند و خطاب به آنها می‌گوید:
«من هیچ امیدی به دولت و قوای نظامی‌اش ندارم! خودم هم دو دهه با طالبان جنگیده‌ام و اکنون هم والی دولت هستم و نمی‌توانم با طالبان وارد مذاکره و سازش شوم! به شما مردم سه پیشنهاد دارم:
اول) به صورت دسته‌جمعی از این منطقه مهاجرت کنید و به دیگر ولایات یا ممالک خارج بروید؛
دوم) علما و ریش‌سفیدان خود را روان کنید تا با طالبان مذاکره و مصالحه کنند! بروید تسلیم طالبان شوید و به زندگی خود ادامه دهید؛
سوم) از مجاهدین سابق یک نیروی دفاع مردمی تشکیل دهید! من حاضرم با امکانات ولایت سرپل، 150 نفر از اهالی میرزا ولنگ را سلاح، مهمات و ماهیانه 12 هزار افغانی معاش بدهم.
حاضرین در محفل متفقاً راه حل سوم را می‌پسندند و فی‌المجلس، نام‌نویسی از مجاهدان سابق انجام می‌شود و در همان محفل، حدود 70 نفر از همرزمان شهید اختری و شهید سروری، آمادۀ رزم می‌شوند. با پیوستن دیگر داوطلبان از مجاهدین منطقه، جنگ چریکی و نامنظم علیه طالبان آغاز می‌شود و در کمترین زمان، هم میرزا ولنگ آزاد می‌گردد و هم دو قریه و منطقۀ دیگر در اطراف آن.
این بود خلاصه‌ای از آنسوی ماجرای آزادسازی مکرر میرزا ولنگ!
عبد الحکیم مبارز ـ ولایت سرپل