داعشیان خون‌آشام جمعه گذشته را به کام تمام کابلیان تلخ کردند و صفحه‌ی سیاه دیگری را به کارنامه تاریکشان اضافه کرده‌اند، به خاک و خون کشیدن ده‌ها نماز گزار آن‌هم در مسجد که حرمت آن نه تنها برای مسلمانان بلکه برای تمام مردم افغانستان از هندو و سیک‌ها محفوظ است.
هنوز کفن قربانیان«نسل‌کشی میرزاولنگ» خشک نشده بود که بازهم جامعه تشییع افغانستان در ماتم سلاخی شهدای مسجد امام زمان شهر کابل نشستند، تروریستان خون‌آشام صدها خانواده را در داغ از دست دادن عزیزان‌شان نشاندند.
خون‌نامه مسجد امام زمان در قلعه نجارهای کابل در حضور رسانه‌های بین المللی و صدها نیروی امنیتی کشور در پایتخت وحشت و ترور افغانستان اتفاق افتاد و همگان فقط نظاره‌گر سلاخی انسان‌های بی‌پناه بودند.
دفتر نمایندگی سازمان ملل در کابل، حمله روز جمعه بر مسجد امام زمان در شهر کابل را ششمین حمله بر مساجد شیعیان در سال جاری میلادی دانسته و گفته است که در مجموع این حملات، ۶۴ غیرنظامی شهید و ۱۱۸ تن دیگر نیز زخمی شده‌اند.
دفتر سازمان ملل با انتشار اعلامیه‌ای به ۴ حمله در هرات و ۲ حمله در شهر کابل اشاره کرده است که مسوولیت ۳ حمله آن را گروه داعش برعهده گرفته است.
توبی لنزر معاون نماینده خاص سرمنشی ملل متحد برای افغانستان از حملات پی در پی، بر شیعیان افغانستان ابراز نگرانی کرده و گفته بود حملات پی در پی که شیعیان را در عبادت‌گاه‌های شان هدف قرار می‌دهد، قابل توجیه نیستند.
آمارهای منتشر شده در مورد قربانیان این حمله تروریستی متفاوت است. با اینکه قربانیان این حمله مرگبار ۴۰ شهید و بیش از ۹۰ مجروح گزارش شده است اما برخی رسانه‌ها به نقل از شاهدان عینی، از میزان بسیار بالای تلفات این حمله گزارش می‌دهند.
قتل عام در مسجد امام زمان فقط سوژه‌های شدند که خوراک رسانه‌ها سیاه و سفید داخلی و خارج است اما دریغ از اینکه کسی از عمق اندوه کسانی که عزیزان شان را از دست داده‌اند خبر داشته باشد.
از میان تمام سوژه‌ها که چشم تمام تماشاگران را به خود جلب کرد و قلب‌ها را منقلب ساخت عکس‌های کودکی است که از عمق وجودش فریاد می کشد و بر بی‌کسی و تنهای‌ش گریه می‌کند، نامش مرتصی است، پسری که تازه باید غرور جوانی گل کند اما تمام آن همه امید و غرور در زیر چاکمه تروریستان مزدور له شد و مرتضی ماند و یک عمر حسرت از دست دادن پدر و مادرش.
مرتضی می‌گوید:از هر طرف صدای فیر شنیده می‌شد. پدر و مادرم داخل مسجد بودند. به پولیس‌ها گفتم که بروید آن‌ها را نجات دهید اما کسی حرفم را نشنید.
به گفته مرتضی، تروریستان از درون مسجد به همه طرف تیراندازی می‌کردند و هر کسی را که تکان می‌خورد، می‌کشتند. او می‌گوید که ما زندگی خوشی داشتیم. اما حالا دیگر زندگی ما سیاه شد. حالا با کشته شدن پدر و مادر مرتضی در حمله روز جمعه، او مانده است و چند خواهری که بی سرپرست شده‌اند.
مرتضی کوچک‌ترین فرزند غلام رسول حیدری است. با دو خواهر و خانم برادرش زندگی می‌کند. برادرش مدتی قبل به دلیل بیکاری به خارج مهاجر شده است.
دفتر سازمان ملل در کابل نیز میزان تلفات این حمله تروریستی را، حداقل ۲۰ شهید و ۳۰ زخمی دانسته و گفته است که ” امکان افزایش این آمار ابتدایی وجود دارد. در گزارش سازمان ملل آمده است که ۷ زن و یک کودک در میان شهدای این حمله شامل هستند.
شهروندان افغانستان و بسیاری از آگاهان امور معتقدند، با توجه به این که تروریستان در یک سال گذشته حملات‌شان را بر گروه قومی و مذهبی خاصی متمرکز ساخته‌اند، حکومت این کشور نیز باید هر چه سریع‌تر، برای مقابله با این تاکتیک دشمن راه چاره و تدبیری بیندیشد.
به باور مردم افغانستان، تنها با گفتن این که در افغانستان اختلاف مذهبی نبوده و بعد از این هم نخواهد بود، نمی‌توان از پیامدهای بد و ناگوار این گونه حملات در این کشور جلوگیری کرد.
طارق قاسمی- کابل