حکومت افغانستان می‌گوید هنوز قادر نشده است تا شفاخانه‌های معیاری را حتا در پایتخت این کشور فعال کند. نبود شفاخانه‌های مجهز سبب می‌شود تا سالانه هزاران افغان برای تداوی به کشورهای همسایه سفر کنند.
مقامات حکومتی می‌پذیرند که نبود شفاخانه‌های مجهز و معیاری یکی از مشکلات اساسی در شهرهای بزرگ افغانستان است. شفاخانه‌های دولتی خدمات بی‌کیفیت عرضه می‌کنند در حالی که مراکز صحی خصوصی بیشتر تجارت می‌کنند تا طبابت. نبود شفاخانه‌های معیاری، داکتران متخصص و دواهای بی‌کیفیت چالش‌های اصلی سکتور صحت در افغانستان است.
محمد اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان روز سه شنبه در کنفرانس شورای صحی گفت که بیشتر داکتران با دواخانه‌ها قرارداد دارند و از سکتور صحت برای تقویت تجارت خودشان استفاده می‌کنند. او تاکید کرد که این قردادها باید شکسته شوند و خدمات صحی معیاری شود.
رئیس جمهور افغانستان گفت: «از نفر به نفر پاس داده می‌شود. مه کسی را سراغ دارم که ۲۰ هزار افغانی دوا تجویز شده ولی بجای این که این مریض تداوی شود، نزدیک بود که از بین برود. پس از دو روز زحمت در یک شفاخانه دیگر مریض بهبود یافت.»
رئیس جمهور افغانستان به وزارت‌های صحت و تحصیلات عالی دستور داد تا طرح جامعی را برای اصلاح سکتور صحت در این کشور تهیه کنند. آقای غنی افزود که امروز فقیرترین و محروم‌ترین افراد جامعه کمترین دسترسی را به خدمات صحی دارند و این وضعیت باید تغییر کند. او افزود که در بخش وقایویی بیشرفت‌هایی به دست آمده؛ اما در بخش معالجوی مشکلات زیادی وجود دارد.
بر اساس آمار وزارت صحت افغانستان، در حال حاضر ۳۵۸ شفاخانه دولتی و بیش از ۲۰۰۰ مرکز صحی در سراسر این کشور وجود دارد؛ اما رئیس جمهور غنی از مشکلات جدی موجود در شفاخانه‌ها یاد کرد و گفت که شفاخانه‌های ملکی پاسخگوی نیازمندی‌های شهروندان افغان نیست.
فیروزالدین فیروز، وزیر صحت افغانستان گفت، در حال حاضر ۴۰۰۰ داکتر در این وزارت ثبت است که در چوکات دولت مصروف فعالیت اند. وزیر صحت عامه کمبود کادر مسلکی در سکتور صحت را پذیرفت و افزود که در بسیاری ولایات داکتر زن وجود ندارد: «در نورستان هیچ داکتر نیست، در پکتیکا هیچ وجود ندارد، در زابل وجود ندارد، در ارزگان وجود ندارد. هر پکیج تشویقی را که ما معرفی کردیم تا پرسونل را تشویق کنیم که از ولایات دیگر بروند؛ هنوز هم این کار ما موفق نبوده است.»
این در حالیست که هنوز وزارت صحت عامه آمار دقیقی از شمار داکتران در افغانستان را نمی‌داند. آقای فیروز تاکید کرد که وزارت‌های صحت و تحصیلات عالی باید پلان ده ساله را جهت مشخص‌شدن نیاز کدر مسلکی در بخش صحت و آمار دقیق افرادی که در بخش طب تحصیل می‌کنند، روی دست بگیرند.
آقای فیروز گفت یکی از چالش‌های عرصه صحت نبود تناسب در شمار داکتران و نرس‌ها است. براساس آماری که او ارایه کرد، در برابر هر داکتر باید یک نرس وجود داشته باشد اما چنین نیست: «به طور متوسط برای هر داکتر چهار نرس لازم است در حالی که در افغانستان بر عکس است. برای هر چهار داکتر یک نرس موجود است. نرس‌ها نقش مهمی در عرضه خدمات و بهبود مریض دارند.»
براساس آمار وزارت صحت عامه، در بیش از ۴۰ درصد مراکز صحی هیچ داکتر زن وجود ندارد.
حکومت افغانستان دیروز رسما شورای طبی را افتتاح کرد. نسرین اوریاخیل، رئیس این شورا گفت که ایجاد شورای طبی افغانستان یکی از آرزوهای دیرین داکتران افغان بود و امروز توانستند که صاحب خانه، دیدگاه و هدف مشترک در راستای بهبود و معیاری‌ساختن عرضه خدمات صحی شوند.
به گفته خانم اوریاخیل، شوراهای طبی در اکثر مطلق کشورهای جهان وجود دارد که هدف اساسی آن، مصونیت بیماران است. او افزود: «در طرح ایجاد شورای طبی افغانستان، تجارب کشورهای متعددی به خصوص کشورهای منطقه و توصیه‌های سازمان صحی جهان، با درنظرداشت نیازهای کشور به کار گرفته شده است.»
این شورا وظیفه دارد تا مصونیت بیماران را از طریق بهبود و ارتقای کیفیت خدمات صحی داکتران طب و برنامه‌های آموزشی طبی، یقینی سازد.
صدور جواز به داکتران، ترویج اخلاق طبابت، رسیدگی به شکایات و تخلفات طبی قبل از سپردن آن به نهادهای عدلی و قضایی، بلندبردن سطح دانش مسلکی داکتران از طریق تقویت و نظارت معیارهای آموزشی طبی و اطمینان از تداوم تعلیمات طبی از دیگر صلاحیت‌ها و وظایف این شورا گفته شده است.