در ده سال گذشته نزدیک به ۵۵۰۰ نوجوان افغان به تنهایی افغانستان را ترک کرده‌اند و به بریتانیا آمده‌اند تا درخواست پناهندگی کنند. قانون مهاجرت بریتانیا به این افراد اجازه می‌دهد تا سن ۱۸ سالگی در بریتانیا بمانند. بعضی از این نوجوانان بدون همراه به فرزندخواندگی خانواده‌هایی درمی‌آیند که در ازای دریافت پول از دولت بریتانیا از این کودکان تا سن ۱۸ سالگی نگهداری می‌کنند. ولی تقاضای پناهندگی شمار زیادی از این نوجوانان برای ماندن در بریتانیا بعد از سن ۱۸ سالگی رد شده است. در ده سال گذشته نزدیک به ۸۰ درصد این افراد به افغانستان بازگردانده شده‌اند.
آیا شما تجربه یا مشاهده‌ای از مهاجرت زیر سن و رد شدن درخواست پناهندگی پس از رسیدن به سن قانونی دارید؟ اگر خودتان یا اطرافیانتان چنین تجربه ای داشته اید، با چه مشکلاتی در زمان اقامت در اروپا و در بازگشت اجباری به افغانستان رو به رو بوده اید؟
خبرنگار بی‌بی‌سی در صحبت با خانواده‌هایی که از این کودکان نگهداری می‌کنند، دریافته است که اکثر آنها را ترس از گروه طالبان و وضعیت بد امنیتی به بریتانیا کشانده است. این کودکان بسته به سن‌شان، چند سال در کشورهای اروپایی زندگی می‌کنند تا به سن قانونی 18 سالگی برسند و آنگاه به دادگاه مهاجرت ارجاع داده شوند. در این سالها آنها با شرایط فرهنگی، اجتماعی و آموزشی کشوری که موقتا میزبان آنهاست رشد می‌کنند. نتایج یک تحقیق در مورد ۲۰۰ نفر از این افراد که به افغانستان بازگردانده شده‌اند، نشان می‌دهد که اغلب آنها یا به مواد مخدر رو آورده‌اند یا دوباره افغانستان را به امید زندگی بهتر در کشوری دیگر، ترک کرده‌اند.
به نظر شما وظیفه دولت افغانستان در قبال این افراد چیست؟ فکر می کنید دولت افغانستان چه کمک یا خدماتی را باید به این افراد ارائه دهد؟
وزارت داخله بریتانیا گفته است که اگر این افراد بتوانند ثابت کنند که واقعا به حمایت احتیاج دارند و دلایل قاطع برای ترس از محاکمه شدن در صورت بازگشت به کشورشان داشته باشند، به آنها پناهندگی داده می‌شود. بر اساس آمار، در چهار سال گذشته، بیش از ٦٠٠ نفر از کسانی که در کودکی به بریتانیا آمده بودند، مجبور به برگشتن به افغانستان شده اند و ٥٠٠ نفر هم به زودی برگردانده می شوند. در پی بحران‌های خاورمیانه و شمال آفریقا، کشورهای اروپایی مقصد بزرگترین موج مهاجرت تاریخ پس از جنگ جهانی دوم شده‌اند.