هفته شهید و سالگرد شهادت برهان الدین ربانی رییس جمهور پیشین، احمدشاه مسعود قهرمان ملی و همچنین صدها هزار شهید برجسته و گمنام افغانستان، دیروز پنج شنبه(۳۰ سنبله) با حضور دیپلمات های افغانستان، اقشار مختلف جامعه مهاجرین و همچنین برخی مهمانان از جمهوری اسلامی ایران، در سفارت افغانستان در تهران تجلیل شد.
دکتر نصیراحمد نور، سفیر کبیر جمهوری اسلامی افغانستان در ایران در این مراسم اظهار داشت: ملت ما در طول نزدیک به ۴ دهه، هزاران شهید آشنا و صدها هزار شهید گمنام را در راه اسلام و دفاع از کشور تقدیم کرده است.
دکتر نور گفت:جمعی از این شهدا در نتیجه توطئه های ناجوان مردانه و ترتیبات غدارانه به شهادت رسیدند که استاد ربانی و احمدشاه مسعود، استاد مزاری، عبدالحق، استاد کاظمی و... با ترتیبات غدارانه به شهادت رسیدند.
دکتر نور افزود: "آن چه در مورد شهادت احمدشاه مسعود برجستگی دارد، این است که طرح توطئه و مجری توطئه در مورد او، همه خارجی بودند".
وی با بیان خاطره هایی از احمدشاه مسعود، تصریح کرد که او پیرامون این که مردم افغانستان باید به طور آزادانه سرنوشت خویش را انتخاب کنند و در تعیین زعامت و نوع نظام حرف آخر را بزنند، بسیار پایبند بود.
دکتر نصیراحمد نور پیرامون موضع آقای مسعود در مورد مذاکره با طالبان ادامه داد: "ایشان جواب دادند که سه موضوع مهم در آجندا شامل است، بحث آتش بس، تبادل اسرا و بحث تشکیل دولت موقت".
به گفته وی، "در بحث تشکیل دولت موقت، چیزی که شخصا از احمدشاه مسعود شنیدم، گفت برای ما مهم این است که بعد از این همه قربانی و رنج هایی که مردم دیده، مردم بتوانند آزادانه برای تعیین سرنوشت خود تصمیم بگیرد و موضوع تعیین زعامت، تعیین حکومت و نوع نظام باید به آرای مردم سپرده شود و یک انتخابات شفاف و سالم برگزار گردد؛ در نهایت هرکسی که مردم افغانستان انتخاب کرد، برای ما قابل پذیرش است".
وی خاطرنشان کرد: حتی طالبان، آن طالبانی که اصالت افغانی دارند، به ارزش و اهمیت احمدشاه مسعود پی برده اند. دکتر نصیراحمد نور به اشاره به خاطره ای گفت که از دید طالبان، احمدشاه مسعود یگانه کسی بود که مزدور بیگانه ها نشد.
دکتر فداحسین مالکی، سفیر پیشین جمهوری اسلامی ایران در افغانستان در این مراسم گفت: آنچه ما در تحولات امروزی دنیا می بینیم، نگرشی است که در افکار شهدای گرانقدر وجود داشت، شهید احمدشاه مسعود اسطوره ای بود که جایش در تحولات امروز جهان و پیچیدگی هایی که ما امروز در دنیا داریم، خالی است.
سفیر پیشین ایران در افغانستان گفت : برهان الدین ربانی ویژگی های خاص خودش را داشت و یک متفکر و سیاست مدار با روحیه انقلابی و علاقمند به تحولات روز جهان اسلام بود.
فاطمه اشرفی، رئیس هیأت مدیره انجمن حمایت از زنان و کودکان پناهنده(حامی) نیز در این مراسم گفت: "مسعود شهید متولد افغانستان است، ولی صدای رسایش، ارزش ها و شخصیتش در منطقه و حتی جهان فراگیر شده بود".
به گفته خانم اشرفی، این که در افغانستان یک روز مشخص به نام شهید وجود دارد، به این مسأله برمی گردد که در تاریخ قریب به ۵ دهه اخیر این کشور، شهید و شهادت یکی از ارکان جدایی ناپذیر مردم افغانستان بوده و این مسأله یکی از برجسته ترین شاخص و ارزش هایی است که مردم افغانستان در داخل و خارج باید به آن ببالند.
دکتر حاجی زاده، رییس ستاد افغانستان در وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران نیز به پیام و محتوای مقاومت اشاره کرد و گفت که به باور احمدشاه مسعود، این پیام و محتوا، خاستگاه فرهنگی، تاریخی، زبان و ادبیات افغانستان است که در موارد بسیار میان دو کشور مشترک است.
حاجی زاده گفت: وضعیتی که امروز در افغانستان وجود دارد، به دلیل دور شدن از یک گفتگوی بین الافغانی است و این که چنین گفتگویی نمی تواند شکل بگیرد.
وی تصریح کرد: موضع رسمی جمهوری اسلامی ایران نسبت به افغانستان این بوده که از یک روند صلح با مالکیت دولت افغانستان و مشارکت تمام جناح های افغانی حمایت می کنیم.
وی تأکید کرد: "ما مطمئن هستیم رهبران جهادی که در طول سال های مبارزه با اشغال خارجی و دیدگاه های افراطی مبارزه کردند، همچنان این ظرفیت را دارند و می توانند افغانستان را به سمت یک گفتگوی مسالمت آمیز هدایت کنند".
استاد ظهوری، استاد دانشگاه در ایران طی سخنانی در این مراسم تاکید کرد: مقاومت امروز، مهمترین میراث شهید احمدشاه مسعود است.
وی گفت: مسعود مقاومت را از زمان جهاد علیه ارتش سرخ شوروی تا زمانی که طالبان در افغانستان حضور پیدا کردند، ادامه داد و این فرهنگ را زنده نگه داشت".
حجت الاسلام والمسلمین ناطقی، از علمای حاضر در این مراسم، خاطرنشان کرد که افغانستان در طول تاریخ، نقطع عطف علم، دانش و خدمت به اسلام و دین بوده؛ افغانستانی که وقتی به بزرگترین کتاب خانه های دنیا مراجعه کنی، اسناد زیادی در مورد فرزانگان این سرزمین وجود دارد.
وی افزود: ما افغان ها به افغانستان ظلم کردیم، ما شهدا را قومی کردیم، چرا تجلیل از قهرمان ملی کشور در دایکندی و فاریاب گرفته نشود؟ این سوال از خود ماست؟ چرا گرامی داشت از سالروز شهادت عبدالعلی مزاری، شهید وحدت ملی در پنجشیر گرفته نشود؟ تعریف و تمجید، درد ما را دوا نمی کند.