میلیاردها جرم آسمانی در شب وجود دارند اما برخی از آنها شناخته شده‌تر از برخی دیگرند. بیشتر این اجرام ستاره‌ها هستند که نسبت به دیگر اجرام بسیار درخشان‌تر بوده و برای چشم غیر مسلح قابل مشاهده می‌باشند. به همین دلیل بیشتر آنها در طول تاریخ توسط بشر مشاهده و مطالعه شده‌اند و بیشترشان در فولکلورهای باستانی دارای جایگاه خاصی می‌باشند. در اینجا لیستی از ستارگانی که در آسمان شب قابل مشاهده و شناخته تر می باشند را می بینند
ستاره‌ی قطبی-پولاریس(Polaris)
پولاریس که به ستاره‌ی شمالی (و همچنین ستاره‌ی قطبی و گاهی نیز به ستاره‌ی راهنما) نیز معروف است چهل و پنجمین ستاره‌ی درخشان در آسمان شب است. این ستاره بسیار به قطب شمالی آسمان نزدیک است و به همین دلیل است که برای قرن‌ها به عنوان ابزاری در ناوبری در نمیکره‌ی شمال مورد استفاده قرار گرفته است. نام علمی این ستاره آلفا Alpha ursaeMinoris است چرا که ستاره‌ی آلفا در صورت فلکی دب اصغر است.
این ستاره بیش از ۴۳۰ سال نوری از زمین فاصله دارد اما درخشندگی آن به حدی است که از روی زمین به راحتی قابل مشاهده است. این ستاره علاوه بر اینکه یک ابرغول سفید است در واقع منظومه‌ای سه تایی شامل یک ستاره‌ی اصلی پولاریس Aa و دو ستاره‌ی کوچکتر پولاریس Ab و پولاریس B می‌باشد. این منظومه و دو ستاره‌ی دیگر که فاصله‌ی بیشتری دارد با هم یک منظومه‌ی چند ستاره ای می سازند. پولاریس همیشه ستاره‌ی قطبی نبوده است و دلیل آن حرکت محور زمین در طول هزاران سال است اما تا زمانی که محور زمین از ستاره‌ی قطبی دور شود به عنوان ستاره‌ی راهنمای ما باقی می ماند.
این ستاره چون یک ستاره‌ی متغییر دلتا قیفاووسی است -ستارگانی که به صورت شعاعی می‌تپند و تغییرات آنها در دما و قطر سبب تغییرات در درخشندگی آنها می‌شود- فاصله‌ی آن تا خورشید مورد تجدید نظر قرار گرفته است. مقالات علمی بسیاری پیشنهاد می‌کنند که ممکن است ۳۰ درصد به منظومه‌ی شمسی نزدیکتر از مقدار پیش‌بینی شده‌ی پیشین باشد. در نتیجه فاصله‌ی تخمین زده شده‌ی آن از منظومه‌ی شمسی به حدود ۲۳۸ سال نوری کاهش می‌یابد. توجه داشته باشید که هر چه ستارگان به پولاریس نزدیکتر باشند، دایره‌ی گردش آنها کوچکتر است. ستارگانی که در لبه‌های تصویر قرار دارند بزرگترین دایره‌ها را درست می کنند.