دولت وحدت ملی افغانستان در حالی آغاز به کار کرد که مشکلات مختلفی فرارو دارد. امنیت، اقتصاد، آموزش همگانی، بیکاری، سیاست خارجی، بحران های فرهنگی و ... هر کدام کمبودهای دارد که عزم ملی و کار شبانه روزی می طلبد. با توجه به نام این دولت امیدواریم وحدت و انسجام لازم در بین همه گروهها و طیف های مختلف جامعه در جهت مشکلات واقعی مردم افغانستان به وجود آید.
موضوع مهاجرت افغانها و مشکلات مهاجرین از چالش های لاینحل دوره های سیاسی اخیر ما بوده است. مهاجرین خسته از آوارگی، انتظار دارند پس از سپری شدن بیش از یک دهه از استقرار حکومت مرکزی، زمان آن فراسیده که دولت محترم به مسایل و مشکلات قریب به هفت میلیون از اتباع خود، توجه جدی نشان دهد. توجه جدی، نگاه صرفا چالشی به مهاجرین نیست. فرصت های که مهاجرین برای جامعه افغانستان داشته و دارد نیز باید مورد توجه دولتمردان ما باشد.
مهاجرین با وجود تحمل رنج و مشقت در سالهای متمادی، همچنان مصدر خدمات فراوانی برای افغانستان است. وجود نخبگان، تحصیل کردگان، متخصصین و هنرمندان مهاجر حاضر در صحنه های مختلف سازندگی افغانستان نشان از تلاش و کوشش آنان در دیار غربت دارد.
موضوع مهاجرین از چند جنبه حائز اهمیت است و باید از اولویت های دولت وحدت ملی باشد.
اول، گستردگی این پدیده است. آمارها حکایت از حدود هفت میلیون مهاجر افغانستانی در دیگر کشورها و عمدتا ایران و افغانستان دارد. این جمعیت در حال حاضر با مشکلات و نارسایهای دست به گریبان هستند که دولت افغانستان نسبت به آنان مسئول است.
دوم پتانسیل های که در بین مهاجرین وجود دارد. علی رغم محدودیتهای که در کشورهای میزبان وجود داشته مهاجرین توانسته اند در زمینه های مختلف علمی، پژوهشی، فرهنگی و حتی اقتصادی رشد قابل ملاحضه ای نمایند. همانطور که در روند چندین سال گذشته مهاجرین خدمات خوبی در زمینه های مختلف برای جامعه داخل افغانستان داشته است. استراتژی و برنامه ریزی درست دولت وحدت ملی برای بهره مندی از توانمندیهای مهاجرین ضروری به نظر می رسد.
سوم هر چه دوره مهاجرت طولانی تر شود این مساله پیچیده تر خواهد شد. بلاتکلیفی مهاجرین در یک دوره طولانی و به وجود آمدن نسل دوم و سوم مهاجرین بحران جدیدی در بین آنان به وجود آورده به نام بحران هویت. بالندگی آنان در فرهنگ جامعه میزبان و دور افتادن از وطن و فرهنگ خود، جوانان افغانستانی را دچار نوعی سردرگمی فرهنگی و بی هویتی فرهنگی نموده است. عدم شناخت درست از سرزمین مادری وفرهنگ غنی آن در نسل های بعدی مهاجرین، مسئله برگشت آنان را پیچیده تر می کند. از طرفی نوعی عدم تعلق و بیگانگی با فرهنگ خودی را ممکن است در آنان ایجاد نماید.
انتظار می رود در دولت جدید، عزم ملی برای حل مشکلات مهاجرین به وجود آید. اهتمام و توجه جدی مسولان حکومتی افغانستان به این موضوع، قطعا نتایج مثبتی بر جامعه افغانستان خواهد داشت و به وحدت و انسجام ملی ما کمک خواهد کرد.
انتظار می رود با انتخاب آقای عالمی بلخی به عنوان وزیر مهاجرین که خود درد و مشکلات این جامعه را از نزدیک لمس کرده است. نگرشی نو در این وزارت خانه در جهت ایجاد شرایط بهتری برای جامعه مهاجرین باشد.