بندامير با ارتفاعى نزدیک به ٣٠٠٠ متر، در طول وادى رودخانه‌اى كه نام خود را از آن
میگيرد، امتداد دارد. این ولسوالی شامل چند قریه در امتداد دره بند امیر است، و با سه گذر گاه
صعب العبور قابل دسترسى است: گذرگاه شهيدان ،گذرگاه شيبرتو و خان كوتل.
بند امیر دارای ٦ بند آبگردان است و آب آن از چشمه اى معروف به نام كپرك كه تقريبأ ٩ ميل
ازبندامير فاصله دارد سرچشمه مى گيرد: بند غلامان، بندذوالفقار,بندپنير, بند قنبر، بند پودينه وبند هیبت که کاملاً توسط دیوارهای اعجاب آور سنگی شیب
داراحاطه گردیده است .بزرگترین جهیل این ساحه بند ذوالفقارکه ٤٩٠ هکتار زمین را احاطه کرده وكوچكترين جهيل،جهيل غلامان كه سه چهارم يك ميل طول دارد، است زيباترين و عميق ترين جهيل دربين انها جهيل هيبت است كه تقريبا ٢ ميل طول و٥٠٠ يارد عرض دارد وازنظربزرگى سومين جهيل است كه با تپه هاى عقيم و لايزرعى با آبى به رنگ ياقوت سبز, صحنه ى خارق العاده رابه
نمايش مى گذارد.
بند پنير , بلافاصله در زير بند ذوالفقاركه تقريبأ ١٥٠ يارد عرض دارد و با ديوارى سفيدى چون پنير كه دارای زيبايى خاصى است،موقعیت دارد.آب زلال بند امیر،جهانگردان بسیاری را به خود جلب کرده است.بند امیر حیوانات و پرنده گان زیادی دارد، حیوانات وحشی این ساحه عبارتند از گوسفند کوهی،آهو، گرگ و روباه و همچنین حیوانات دم دراز مانند موش کوهی نیز در این ساحه دیده شده است ولى ازنظرماهى شهرت ويژه اى بنداميردارد مخصوصأ ماهي هايى كه به رنگ زرد طلايى و به اندازه ى قابل توجهى اند و در محل، به چوش chush معروف اند . مناظر زیبا،دلپذیر و دلچسب این ساحه دولت مرکزی را واداشت تا بند امیر را بعنوان اولین پارک ملی درافغانستان اعلام کند ،این بند یکی از عجایب طبیعی افغانستان به حساب می آید.ساحه پارك ملی بند امیر ۷۵۰۰۰ هكتار زمین را شامل می شود.هر چند بند "امیر" به خاطر زیبایی های طبیعی اش، در برج جوزای 1388به عنوان اولین
پارک ملی شناخته شد، ولی هنوز هم مورد توجه مسئولان کشور قرار نگرفته است.