خیلی از ما بدون آنکه بدانیم، شغل‌مان را با خود به خانه می‌آوریم. کار، استرس‌برانگیز است، اما وقتی که قرار است استراحت کنیم، از لحظه‌ای که پا را از محل کارمان به بیرون می‌گذاریم تا صبح روز بعد که دوباره به آن برمی‌گردیم، معمولا اجازه می‌دهیم استرس کاری همراه ما وارد محیط خانه شود.
دلایل زیادی وجود دارد که چنین می‌کنیم، اما برای اینکه چرا باید آن را متوقف کنیم، دلایل بسیار مهم‌تری وجود دارد. برای‌تان می‌گوییم چطور می‌توانید آگاهانه استرس کاری‌تان را در محل کار خود جا گذاشته و بدون آن پا به محیط آرامشبخش خانه بگذارید تا هم از میزان استرس شما و سایر اعضای خانواده کم شود و هم شادتر و راضی‌تر باشید
چطور کارمان را با خود به خانه می‌بریم؟
در مسیر برگشت به آن فکر می‌کنیم
مسیر محل کار به منزل می‌تواند زمانی برای لذت بردن از شروع تایم استراحت باشد یا زمانی برای فکر کردن در مورد استرس‌های روزی که پشت سر گذاشته‌ایم؛ مرور ذهنی اشکالات و مسائل ریز و درشت و اندیشیدن به هر چیزی که در چالش‌های کاری روی دوش ما سنگینی می‌کنند، این انتخاب خود ِ ماست. واقعیت این است که در بیشتر موارد افراد، دومی را انتخاب می‌کنند در حالیکه اولی، یعنی لذت بردن از تمام شدن تایم کاری، بسیار بسیار مفیدتر است.
مشکل اینجاست که اگر اجازه دهیم استرس همراه ما باشد، می‌تواند بیشتر و بزرگ‌تر هم بشود. اگر این جملات برای‌تان آشناست پس وقت آن است که از مسیر برگشتن به خانه‌تان جهت رها شدن از استرس استفاده کنید.
در مورد مشکلات کاری‌مان با همسرمان حرف می‌زنیم
شکایت از کار و مسائل مربوط به آن پیش همسرمان، یکی از مشغولیات افرادی است که شغل‌های پراسترس دارند. شاید در لحظه‌ی اول خوب به نظر برسد اما به مرور زمان اثرات مخربی خواهد گذاشت. هر چند سرکوب احساسات هم راه درستی نیست اما اگر زمانی را که می‌توانیم در کنار عزیزان‌مان به خوشی سپری کنیم، با پرداختن به تمام استرس‌ها و دغدغه‌های کاری، از دست خواهد رفت.
طبیعتا هر چه زمان کمتری را به شکایت و آه و ناله کردن اختصاص دهیم، زمان بیشتری برای پرداختن به چیزهایی خواهیم داشت که ما را شاد و راضی می‌کنند. خودتان بررسی کنید و ببینید در هفته چقدر برای شکایت و انتقال استرس خود وقت می‌گذارید و چقدر برای سایر کارها وقت باقی می‌ماند..
در مورد همکارانی که با آنها مشکل داریم زیاد فکر می‌کنیم
این خیلی طبیعی است که در مواجهه با افرادی که ناراحت‌مان می‌کنند به دنبال حمایت عاطفی از عزیزان خود باشیم. اما تمرکز و توجه بیش از حد به استرس‌هایی که همکاران‌مان ایجاد می‌کنند یعنی بیش از حد وقت گذاشتن برای همین آدم‌ها و در نتیجه محروم کردن خودمان و اعضای خانواده‌مان از اوقات خوش و آرامشبخش ِ در کنارهم بودن. اگر شما هم جزو افرادی هستید که زیاد به مسائل بین خود و همکارتان می‌پردازید و می‌بینید استرسی که او برای‌تان ایجاد کرده، به محیط خانه‌تان هم رخنه کرده پس بهتر است برای توقف این حالت، یک تصمیم کارآمد بگیرید.
به جای ریلکس کردن، مدام نگران کارمان هستیم
اگر در محل کار، با استرس‌های شدیدی روبرو هستید یا شغلی دارید که دردسرساز و مسئله‌آفرین است، به سختی می‌توانید هنگام ترک محل کار، این بخش شلوغ را از مغزتان دور کنید، ولی باید سعی کنید برای زمان تفکر خود، حد و مرزهایی قائل شوید؛ نگران نباشید، این مشکلات جایی نمی‌روند! همین جا در محل کارتان می‌مانند تا شما مجددا فردا سرکارتان برگردید و به آنها بپردازید!
خودمان را مغلوب فرض می‌کنیم
اگر شما هم تمام این مسائل را دارید، اجازه ندهید این موضوع هم استرس‌های شما را مضاعف کند. این نسبتا طبیعی است که وقتی در محل کارتان نیستید هم استرس آن را داشته باشید، پس خودتان را سرزنش نکنید. در عوض به این دقت کنید که چطور می‌توانید حد و حدود استرس‌تان را تعیین کرده و وقتی در محل کار حضور ندارید، از زندگی‌تان لذت ببرید.