مهسا نبی‌زاده متولد سال 1370 در کابل است. از کودکی به ایران مهاجر شد و همان جا درس خوانده است. از رشته طراحی لباس فارغ تحصیل شده و بعد از فراغت با بعضی شرکت‌های تولیدی در زمینه کارهای هنری و طراحی لباس همکاری داشته است. او اکنون از این‌که  بعد از مدت‌ها به وطن بازگشته خوشحال است و ایده‌هایی در سر دارد. از این رو، با وی گفتگویی انجام داده‌ایم که پیش‌کش خوانندگان می‌شود:

درباره فعالیت‌های اجتماعی‌تان بگویید!
من در سال‌های مهاجرت در کنار تحصیل و آموزش همیشه سعی کردم  برای نشان دادن توانایی‌های فرهنگی و هنری و قابلیت و استعداد افغان‌ها در ایران فعالیت داشته باشم. به این خاطر از برگزاری سمینار تا جشنواره و نمایشگاه‌های هنری و کارهایی از این دست که امکان انجام‌شان با محدویت‌هایی مواجه بود، همیشه سهم فعال داشته‌ام. در این فرصت جا دارد از یکی از فعال‌ترین و وطن‌پرست‌ترین زنان افغان در ایران یعنی خانم لیزا غبار یاد کنم که سهم زیادی در برگزاری فعالیت‌های مختلف به خاطر هم‌وطنان ما داشته است.

 چه برنامه‌هایی دارید؟
مهم‌ترین برنامه من، البته آرزویی که مرا به وطنم کشاند این است که دیزاین و طراحی لباس را در افغانستان بر اساس لباس‌های سنتی و مدل‌های مورد پسند جهانی و یک کار ترکیبی به هم‌وطنانم ارایه کنم. به نظرم جای افسوس دارد که با این همه تنوع لباس و سمفونی رنگارنگ طرح‌های افغانی در بین اقوام، قریه‌ها و شهرهای مختلف افغانستان، لباس‌های رسمی و مراسمی ما از ترکیه، هند، پاکستان و ایران وارد شود. برای برگشت به فرهنگ خود ما، مهم‌ترین چیز لباس است.

 وضعیت امروزی جوانان را در عرصه‌های مختلف به خصوص کارهای تولیدی و هنری چگونه می‌بینید؟
متاسفانه کم‌توجهی به جوانان را در همه اداره‌ها و سطح جامعه می‌توان دید. بر اساس آمارهای موجود افغانستان امروزه یک کشور جوان است. یک کشور جوان برای هم‌گام شدن با جهان و پیشرفت و مدرن شدن، به مدیران جوان نیازمند است.
 
 به نظر شما طراحی لباس چه نقشی می‌تواند در اقتصاد زنان، خانواده و بلاخره کشور بازی کند؟
طراحی لباس یک پروسه چند مرحله‌یی است. خیلی از زنان که بنا بر رسم‌های سنتی نمی‌توانند از خانه بیرون شوند، با کار در منزل می‌توانند نقشی زیادی در طراحی لباس‌های خودشان در دوختن، برش‌کاری و ترکیب بازی کنند. اگر طراحی لباس بر اساس شکل‌های افغانی تبدیل به یک فرهنگ شود آن وقت زنان خلاق زیادی در افغانستان هستند که می‌توانند ابتکارهای خودشان را عرضه کنند. مهم‌ترین نکته در اقتصاد زنان این است که نیازهای‌شان توسط خودشان تامین شوند که به طور قطع با استقلال مالی زنان، خانواده‌ها نیز نفع می‌برند. جدا از این که یک بخش از نیروهای جامعه به کار می‌افتند از خارج شدن میلیون‌ها دالر پول برای خرید لباس از دیگر کشورها نیز جلوگیری می‌شود.

 چه مشکل‌هایی سر راه شماست؟
مشکل اول عدم درک جامعه و سرمایه‌گذاران خصوصی و هم‌چنین دولتی از مساله طراحی لباس است.
دوم نبود امنیت که باعث می‌شود طراحان بزرگ لباس جهان از آمدن به افغانستان بترسند.
سوم، کم‌کاری دولت در معرفی کردن طرح‌ها و لباس‌های افغانی در بازارهای جهانی و عدم درک از اهمیت لباس ملی است. مساله بعدی، نفس زن بودن است که به‎طور کل در جامعه افغانی موانعی به‌وجود می‌آورد. و بلاخره مشکل‌های سنتی که باعث می‌شود لوازم طراحی لباس مثل "فشن شو" یا نمایش مود لباس در افغانستان امکان برگزاری نداشته باشد.

 از علایق و سلایق خودتان صحبت کنید!
من عاشق هنر و ورزش هستم. به صورت حرفه‌یی هم ورزش کرده‌ام و در اوقات تفریح دوست دارم با دوستان برای گردش و خرید، رستورانت و غیره به بازار بروم.

 و آخرین سوال، به نظر شما طراحی لباس در آوردن آرامش روانی اجتماع می‌تواند نقش بازی کند؟
البته رنگ مهم‌ترین مولفه در آوردن آرامش روانی است. لباس‌های وارداتی چون با روان جامعه هم‌رنگ نیستند باعث ناهنجاری‌های دیداری می‌شوند. تناسب رنگ، توازن رنگ و ترکیب آن در لباس که هر روز بیشتر از هر چیزی دیگر به چشم هر کدام ما می‌آید، می‌تواند به آرامش ذهنی و ثبات روانی در جامعه کمک کند. از طرفی وقتی قابلیت‌های لباس‌های افغانی برای طراحان جهانی اثبات شود، افغانستان مرکز توجه و بازار بزرگ برای هنرمندان، طراحان و شرکت‌های جهانی لباس خواهد شد که به راحتی می‌تواند بخشی مهمی از سلایق دنیا را فتح کند.

نوشتن دیدگاه