*ضمن عرض سلام و خیرمقدم خدمت شما، برای فتح باب گفتگو از تجربه مهاجرت‌تان در آلمان و مسافرت‌تان به ایران و وضعیت مهاجرین در ایران شروع می‌کنیم و این‌که جامعه مهاجرین و فرهنگیان مقیم در ایران را چگونه ارزیابی کردید؟
در طی دو مسافرتی که در سال‌های اخیر به ایران داشتم به نوعی می‌توان گفت که دوباره متولد شدم و این تولد دوباره را مدیون آشنایی با فرهنگیان و جامعه‌فرهنگی فعال در ایران و افغانستان هستم. قشری که علی‌رغم مشکلات مهاجرت و افغانستان بسیار پرتلاش و باانرژی در صحنه‌های مختلف ظاهر می‌شوند. و این نقش‌آفرینی در صحنه‌های مختلف روز به روز در حال گسترش و توسعه است که جای بسی خوشحالی دارد.
اما در کنار این مزایا و نقاط مثبت برخی معایب و یا آسیب‌هایی نیز گریبان‌گیر مجامع مختلف مهاجرین هست. مشکلی که شاید بتوان گفت به‌نوعی همیشه جامعه ما با آن دست به گریبان بوده است؛ عدم شناخت و ارتباط کم‌رنگ میان تشکل‌های مختلف و ارگان‌های فعال در جامعه است. شاید میان نهادهای مختلف در داخل ایران و یا داخل آلمان و یا هرکشور دیگری تا حدودی آشنایی و یا بعضاً همکاری‌هایی مشاهده شود ولی این آشنایی‌ها میان نهادهای فعال ایران و آلمان و یا بین کشورهای دیگر وجود ندارد و کمترین آگاهی از حوزه‌های مشترک فعالیت یکدیگر ندارند.
آسیبی که از این ناحیه متوجه فعالان اجتماعی و فرهنگی می‌شود این است که بسیاری از این مجامعه و نهادها اهداف واحد و برنامه‌های همسویی دارند ولی چون از وجود یکدیگر بی‌اطلاع هستند بصورت موازی حرکت می‌کنند و با وجود صرف انرژی مضاعف کمترین نتیجه را به دست می‌آورند ولی اگر انرژی‌های خود را در یک‌راستا متمرکز و با هماهنگی یکدیگر فعالیت کنند می‌توانند شانس رسیدن به اهداف را افزایش دهند.
من در صحبت‌هایی که با فعالان فرهنگی و سیاسی اروپا داشتم متوجه شدم که بسیاری از اهداف آن‌ها با فعالان داخل ایران یکی هست و ایده‌ها نیز وجوه مشترک بسیاری دارد و حتی در مورد عقاید مذهبی نیز بسیار به یکدیگر نزدیک هستند پس یکی از کارهایی که لازم هست صورت بگیرد معرفی و لینک کردن این تشکل‌ها با یکدیگر است تا با هماهنگی بیشتری عمل کنند.
* به نظر شما این نهادها در ایده‌ها و اهداف خود با هم اختلافات زیادی دارند؟
به هیچ‌عنوان. اگر اختلافاتی هم باشد بسیار اندک است. به‌عنوان مثال مشکل حضور نیروهای خارجی در داخل افغانستان یک دغدغه مشترک میان ماست. مسأله حفظ تمامیت ارضی و نظارت بر عملکرد نیروهای خارجی و راهکارهای صلح و جلوگیری از مداخله کشورهایی نظیر پاکستان یک دغدغه مشترک است. از این مسائل کلی که بگذریم می‌توانیم در حوزه‌های مختلف دیگر فعالیت‌های زیادی را بصورت مشترک انجام داد.
«شورای فرهنگی افغانستانی‌های مقیم ایران» از جمله نهادهایی هست که می‌تواند نقش حلقه اتصال را بازی کند. این شورا که متشکل از چهره‌های سرشناس فرهنگی در مشهد می‌باشد می‌توانند کانال ارتباطی میان شخصیت‌های مقیم در اروپا و ایران باشند.
به این شکل می‌توان تلاش‌هایی را برای افزایش سرمایه‌های فرهنگی و اجتماعی جامعه افغانستانی که خارج از کشور زندگی می‌کنند داشت و برآیند این فعالیت‌ها مسلماً در آینده‌ای نزدیک در خود افغانستان بازتاب خوبی را خواهد داشت.
منبع: پیام آفتاب