حسینی با بیان اینکه افغان ها در بستر فاجعه زندگی می کنند، تشریح کرد: جغرافیای زندگی مردم افغان چنان به مرگ پیوند خورده که تشخیص این دو با همه تضادشان سخت است.
وی با تأکید بر اینکه هنوز می توان با قلب مهمان نوازشان از جاده ابریشم عبور کرد، تصریح کرد: در پشت تیترهای روزمره انفجار و مرگ رسانه‌های جهان از افغانستان، زندگی مردان و زنان افغان مالامال از صفحات لطیف و روح نوازی است که با آن می توان حیات را تفسیر کرد.
این عکاس با بیان اینکه مردمان افغان بی شک خواهران و برادران تنی ما هستند، عنوان کرد: گویش آهنگین دری، کلام شیوا و شیرین پارسی و حس شاعرانگی ایرانی قطعاً عشق بین ملت ما و افغان را زنده نگه خواهد داشت.
وی، عکاسی در افغانستان را تناقض پرفاصله رنگ و رنج دانست و خاطرنشان کرد: جامعه عکاسی جهان غریب به 2 دهه است که از واقعیت‌های اجتماعی، سبک و موقعیت زندگی و وقایع روزانه افغانستان تاثیر گرفته است چراکه تصاویر متفاوتی از تضادها و تناقضات از این کشور توسط عکاسان ثبت و نشر شده است.
حسینی با تأکید بر اینکه سعی من بر روایت بی طرفانه بخشی از این تناقضات بوده است، بیان کرد: در قاب و لحظه‌هایی که ثبت شده، تلاش کرده‌ام بیننده را در تماشای دقیق زندگی، امید، پایداری و مقاومت افغانستان با خود همراه کنم.
این عکاس خوش ذوق با بیان اینکه در سال‌های اخیر تصاویر متفاوتی از این کشور توسط لنز دوربین ها شکار شده که بازتاب متفاوتی از واقعیت‌های اجتماعی در افغانستان را به همراه داشته است، گفت: اما یافتن رمز و رموز و رسیدن به آن، نیازمند نگاه ریزبینانه و عکاسانه توام با صبوری، تامل و تفکر است.
این فارغ التحصیل دانشگاه آزاد اسلامی یادآور شد: در بطن این عکس ها به خوبی می‌توان جایگزینی بیم و امید، مرگ و زندگی، باختن و ادامه دادن، هراس و امیدواری را در لحظه به لحظه زندگی آدمیان دریافت کرد.
ایسکانیوز نوشت: در این نشست نقادانه که به همت کانون هنر دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر برگزار شد، علاوه بر تفسیر عکس‌های حاصل از این 2 سفر یک ماهه این عکاس توسط حاضران، فنون و نوع نگاه متفاوت به عکس ها بررسی شد.