- توضیحات
- دسته: آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری افغانستان
با نادر شاه اشتباه نشود.
محمد نادر شاه
Nadir Khan of Afghanistan.jpg
محمد نادر شاه
لقب(ها) امیر افغانستان
زادروز ۲۱ فروردین ۱۲۶۲
۹ آوریل ۱۸۸۳ (میلادی)
زادگاه دهرا دون، هندوستان
مرگ ۱۷ عقرب (آبان) ۱۳۱۲
۸ نوامبر ۱۹۳۳
محل مرگ کابل، افغانستان
پیش از محمدظاهرشاه
پس از حبیبالله کلکانی
دودمان سلسله بارکزایی
فرزندان محمدظاهرشاه
دین سنی
محمد نادرشاه پادشاه افغانستان که در ۲۱ فروردین ۱۲۶۲ برابر با ۹ آوریل ۱۸۸۳) در دهرا دون (به هندی देहरादून، به انگلیسی Dehradun) هندوستان به دنیا آمد و در سال ۱۹۲۹ به سلطنت افغانستان رسید
- توضیحات
- دسته: آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری افغانستان
افغانستان با نام رسمی جمهوری اسلامی افغانستان (به پشتو: د افغانستان اسلامی جمهوریت)
کشور محصور در خشکی در آسیای مرکزی است.[۵] این کشور حدفاصل آسیای میانه، آسیای غربی و خاورمیانه و پایتخت آن کابل است. همسایگان افغانستان، پاکستان در جنوب و شرق، ایران در غرب، تاجیکستان و ازبکستان و ترکمنستان در شمال و چین در شمال شرقی هستند.
افغانستان ۶۵۲٬۸۶۴ کیلومتر مربع مساحت چهلو یکمین کشور وسیع دنیا است و جمعیت آن در سال ۲۰۱۵ بیش از ۳۲ میلیون نفر بوده که آنرا در رتبه چهلودوم پرجمعیتترین کشورهای دنیا قرار میدهد. فارسی دری و پشتو زبانهای رسمی این کشور[۱] و اسلام دین رسمی آن است. حدود چهار دهه جنگ، افغانستان را به یکی از کشورهای خطرناک و فقیر دنیا تبدیل کردهاست. تولید ناخالص ملی سرانه این کشور در سال ۲۰۱۶ بر اساس ارزش اسمی دلار معادل ۶۰۰ دلار آمریکا است و بر اساس برابری قدرت خرید به ۱۹۹۴ دلار میرسد. این کشور در سال ۲۰۱۱ با شاخص توسعه انسانی ۰٫۳۹۸ در رتبه ۱۷۲ دنیا قرار گرفتهاست
- توضیحات
- دسته: آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری افغانستان
مسجد چوبفروشی کابل درسال ۱۳۰۳ ه ق ساخته شده که پیشتر بنام «مسجد نورالاسلام» مشهور بود. مسجد مذکور از سنگ، خشت پخته، گچ، آهن، چونه و چوب ساخته شده و دارای کمانها، رواقها و گنبدها بوده و در پهلوی خود عمارت گنبدی علیحده دارد بنام مدرسه که با مرور ایام دارالحفاظ، جمعیت العلما و منسوبین علوم دینی بود. در اثر جنگهای اخیر افغانستان ویران شدهاست.
- توضیحات
- دسته: آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری افغانستان
باغ لطیف در نزدیکی بالاحصار شهر کابل، پایتخت افغانستان،
و در آغاز شهدای صالحین قرار داشت و از سوی سرهنگ عبداللطیف خان بنا شده بود. سرهنگ عبداللطیف از تیرهٔ مومند و اصلاً ساکن شالیز غزنه بود. وی در دوران جوانی و در هنگامیکه امیرمحمدافضل خان هنوز به امارت نرسیده بود و از طرف پدرش فرمانروای کل صفحات ترکستان بود، به درجه کپتانی رسید که نامبرده در توپخانه حضور به عنوان فرمانده (قوماندان) ایفای وظیفه میکرد. چندی بعد به درجه (رتبه) سرهنگی (کرنیلی) رسید که تا زمان حکومت امیرعبدالرحمن خان در همین درجه باقیماند.
با به قدرت رسیدن عبد الرحمن خان، عبداللطیف خان، برادر بزرگش عبدالقادرخان و پسر بزرگش عبدالسلام خان یکی پی دیگری بین سالهای ۱۳۰۶ تا ۱۳۰۸ هجری قمری محبوس گردیدند تا اینکه در زندان جان باختند و در همین باغ دفن گردیدند که اکنون گورگاههای ایشان مشخص نیست
- توضیحات
- دسته: آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری افغانستان
ملیت
نام سید جمال الدین اسدآبادی به عنوان اسم مدرسه، بر روی دیوار
گلدزیهر و جُمیِر مینویسند: «بنابر گزارش خودش، او متولد اسعدآباد نزدیک کُنَر، در شرق ناحیه کابل افغانستان بود.[۱۱] نیکی کدی معتقد است که او در روستای اسدآباد، نزدیک همدان، در خانواده محلی سادات به دنیا آمده است. به استناد بهترین مدرک، او ابتدا در خانه آموزش یافت، سپس توسط پدرش برای تحصیل بیشتر به قزوین، سپس تهران و در حالی که جوان بود، به عتبات، شهرهای زیارتگاه شیعیان در عراق فرستاده شد. به استناد رهبران شیعی، او تحت تأثیر مکتب شیعه قرار گرفته بود. اسدآبادی تحت تأثیر افکار فیلسوفهای مسلمان، به ویژه ایرانی قرار گرفت: ابنسینا، خواجه نصیرالدین طوسی و ملاصدرا.[۶][۱۲] محمد عبده شاگرد سید جمال الدین و مترجم کتاب نیچریه وی به زبان عربی، در مقدمه ترجمه کتاب مینویسد، سید جمال الدین به دو علت در دولت افغانستان به مقام های وزارت رسید (نه در ایران) : اول اینکه بتواند در کشورهای عربی خود را سنی معرفی کند و به هدفهایش برسد. دوم اینکه خود را از دست مقررات سختی که دولت ایران برای اتباعش در خارج قرار داده بود برهاند.[۱۳] یرواند آبراهامیان نیز معتقد است وی پس از مهاجرت به استانبول برای مخفی کردن زمینه شیعه خود، نام افغان را برگزید.[۱۴]
- توضیحات
- دسته: آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری افغانستان
باغ بابر
(به انگلیسی: Gardens of Babur)
یک باغ تاریخی و تفریحی است که در شهر کابل موقعیت دارد. این باغ به دستور شاه مغولها بابر در سال ۱۵۲۸ میلادی[۱] بنا شده است.[۲] باغ بابر در دامنه کوه شیر دروازه کابل از معدود بناهای تاریخی این شهر است، که از گزند حوادث محفوظ مانده است.
کاروانسرا
در ابتدای ورودی باغ بابر کاروانسرای زیبایی قرار دارد که به تازگی باسازی شده است و برای ورود به محوطه اصلی باغ باید از این مکان عبور کرد
- توضیحات
- دسته: آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری افغانستان
زندگینامه
ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل فرزند میرزا عبدالخالق در سال ۱۰۵۴ه. ق. به دنیا آمد. او شاعر پارسیگوی است که از ترکان جغتائی برلاس بدخشان بود؛ وی در پتنه در ایالت بهار هندوستان متولد شد و تربیت یافت و بیشتر عمر خود را در شاه جهانآباد دهلی به عزت و آزادی زندگی کرد و با اندیشههای ژرف آثار منظوم و منثور خود را ایجاد نمود.
او در سال ۱۰۷۹ ه. ق. بخدمت محمداعظم بن اورنگ زیب پیوست. سپس، به سیاحت پرداخت، و سرانجام، در سال ۱۰۹۶ه. ق. در دهلی سکنی گزید، و نزد آصف جاه اول، (نظام حیدرآباد) دکن منزلت بلند داشت
- توضیحات
- دسته: آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری افغانستان
بوستان سرای :
از جمله ساختمانهای دوره امیر عبدالرحمنخان در افغانستان بوده که در سال ۱۸۲۲ م به وسیله معماران قندهاری ساخته شده است. در اول چوپپوش و مقر پذیرایی مهمانان ویژه و شخصی امیر صاحب بود. امیر مهمانان را در همین جا بحضور پذیرفته و دیدار مینمود. او به این ساختمان علاقه ویژه داشته و از همین سبب وقتی که امیر عبد الرحمن خان فوت مینماید پسرش امیر حبیبالله پیکر پدرش را درین عمارت که دلخواهش بود دفن نمود
- توضیحات
- دسته: آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری افغانستان
زیارت شیخ سعدالدین احمد انصاری معروف بحاجی صاحب پایمنار در افغانستان واقع شده است. این مزار در روستای ده یحیی و تنگی جویبار که مشهور بقلعهٔ حاجی صاحب مدوح است دربین قلعهٔ اقامتگاه دورهٔ حیات شان واقع است .
محیط دژ تخمیناً در حدود دونیم جریب زمین است، از حصهٔ نصف محیط ساختمان زیارت و مربوطاتش آغاز شده، حیاط بدو بخش تقسیم شده که مابین بصورت خیابان و دو طرف باغچه و خیابان بوده عقب آنها گورستانی و بعد آن تعمیر مسجد و مزار و در وسط احاطه مسجد بزرگ جامع گنبد پوش وبهطرف جنوب مسجد جامع، مسجد دیگریست
- توضیحات
- دسته: آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری افغانستان
مسجد عیدگاه میان باغ علیمردان و چمن حضوری در شهر کابل افغانستان قرار دارد.
این مسجد درسال ۱۳۱۱ ه. ق. بنا نهادهشده و کار تعمیر آن در سال ۱۳۱۵ ه. ق. پایان یافت. در دیوار مسجد کتیبه سنگی وجود دارد که درآن تمام خصوصیات درج است. درین مسجد غیر از ادای نماز اجتماعات و جرگههای رسمی نیز برگزار میشد مثلاً جنگ با بریتانیا جهت استرداد استقلال افغانستان از منبر سنگی همین مسجد اعلان شد؛ و دیگر جرگههای قومی و فیصلههای عمومی درهمین مسجد صورت میگرفت