نخستین سرود ملی افغانستان را مردم عامه سروده بودند که آهنگ آن رجب بیگ ترکی ساخته بود و به نام سرود امانی یاد می‌شد. این سرود که به زبان دری بود آغاز آن با دعاییه ای به زبان عربی شروع می‌شد که چنین بود:
الهنا فانصرلنا سلطاننا سلطان افغان امان الله خان
سرود ملی کنونی افغانستان که تصنیف آن توسط عبدالباری جهانی سروده شده و آهنگ آن را ببرک وسا کمپوز نموده و در ماه می‌سال 2006 میلادی در شهر برلین ثبت شد که خواننده گان آن عبدالوهاب مددی، صادق فطرت، پیکر افسانه، حسین ارمان، مشعل ارمان، شهنا و چند هنرمند جوان دیگر می‌باشند. اصل متن این سرود به زبان پشتو سروده شده‌است که در آن اسامی برخی از اقوام ساکن افغانستان چون ازبكها، بلوچها،پشتونها، هزاره ‌ها، تركمنها، تاجيكها، عربها،گوجرها، پايميریها، نورستانيها، براهوييها، قزلباشها، ایماقها، و پشه‌ایها ذکر گردیده‌است. این سرود ملی به مقایسه تمام سرودهای ملی ماقبل افغانستان با انتقادهای زیادی مواجه گردید.
 سرود ملی افغانستان در زمان مجاهدین                                                                                                                                                     
قلعۀ اسلام قلب آسيا

جشنواره ی معرفی بامیان به عنوان نخستین پایتخت فرهنگی سارک روز جمعه با حضور استاد حاجی محمد محقق معاون ریاست اجرائیه و دیگر مقام های بلند پایه دولت گشایش یافت. شرکت کنندگان در این جشنواره معتقد اند که انتخاب بامیان به عنوان پایتخت فرهنگی سارک، زمینه ی همکاری های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی میان کشورهای عضو را بیش از پیش فراهم خواهد کرد. درین نشست نمایندگان و مقام های سارک وعده کردند که برای حفاظت از داشته های فرهنگی و تاریخی بامیان با حکومت افغانستان همکاری های شان را ادامه خواهند داد.
بامیان نخستین پایتخت فرهنگی سازمان سارک است که برای یک سال معرفی شده است. جشنواره معرفی این ولایت با حضور سرور دانش معاون ریاست جمهوری، استاد حاجی محمد محقق معاون ریاست اجرایی و شماری از نمایندگان سیاسی و مقام های سارک در شهر بامیان گشایش یافته است. سابقه ی درخشان تاریخی و داشته های فرهنگی بامیان دلیل اصلی این گزینش گفته شده است.
معرفی بامیان به عنوان پایتخت فرهنگی سارک در سال دو هزار و پانزده، امید ها برای همکاری های بیشتر فرهنگی میان کشور های عضو را بیشتر کرده است. شرکت کنندگان درین جشنواره امیدوارند که در سایه همکاری های فرهنگی، همکاری های سیاسی و اقتصادی نیز گسترش خواهد یافت.

نمایشگاه عکس «از بامیان باستان تا سیاه سرهای سیاه» پنج‌شنبه هفتۀ گذشته در خانه فرهنگ دایر شد. این نمایشگاه که با آثار دو عکاس نسل جوان، نصیر ترکمنی و کامران شفاهی برگزار گردید، با استقبال خوبی همراه بود.

در این نمایشگاه عکس های از بودای تخریب ‌شده و مناظر طبیعی زیبای بامیان، توسط کامران شفاهی و تصاویر زنان که به قسم هنر مدرن عکاسی شده اثر از نصیر ترکمنی بود.

نمایشگاه که توسط نجیب‌الله مسافر، عکاس مشهور کشور و خانم صحرا کریمی، فیلم‌ساز کشور افتتاح شد.

به نقل از نصیر ترکمنی در مورد سیاه سَرهای سیاه چنین یاد می نماید :
بهار بود، شب قلعه ها در آتش مي سوختند تا چشم کار می کرد، جنازه بود. باد بر تن زخمی ها می وزید. باد، تن های زخمی را شلاق می زد. به عنوان آخرين بازمانده قريه را ترك گفتم. در تاریکی ها گم شدم، جنازه ام بر شانه هایم. از اعماقِ تاریکی صدایي برخاست: مرد گان را به مرد گان واگذار تا مرده های شان را دفن کنند، با من همراه شو، جماعتی از اشباح با او همراه شدند، من تنها ماندم. مرده ی من زنده و زنده ی من مرده بود. ناله یِ جان خراشِ زخمی ها به گوش می رسید. پایم، آه، پایم را با سنگ شکستند، چشمم، آه چشمم، حدقه هایم را با دست از کاسه چشمانم بیرون کشیدند. گوشم، آخ، گوش هایم را با کا‌‌رد بریدند. من بی آن که به صدای آن ها گوش دهم و یا بدانم به کجا می روم، در تاریکی ها گم شدم.

آرامگاه «ناصر خسرو» ادیب، شاعر و نویسنده شهیر فارسی‌گوی که در قرن پنجم زندگی می‌کرد، در منطقه یمگان ولایت بدخشان در آستانه نابودی قرار گرفته است.

به گزارش خبرگزاری فارس، آرامگاه «حکیم ناصر خسرو بلخی» ادیب، شاعر و نویسنده افغانستانی که در قرن پنجم زندگی می‌کرد، در آستانه نابودی قرار گرفته است.

ناصر خسرو در سال 1005 میلادی در ولایت بلخ باستان افغانستان متولد شد و در دربار شاهان غزنوی و پس از آن در دربار سلجوقی‌ها شخصی درباری و شاعری توانا بود.

خسرو بلخی پس از به تنگ آمدن از دربار سلجوقی‌ها، رو از دربار نشینی برگرداند و مسافرت پیشه کرد و پس از آن در طول 6 سال و 7 ماه و 22 روز در شهرهای مختلف منطقه حضور داشت.

مورخان و ادیبان افغانستان تأکید کردند: این شاعر برجسته افغانستان در جریان این سفرهای خود به مذهب اسماعیلی رو آورده و پس از آنکه به بلخ بازگشت، به ترویج مذهب اسماعیلی کوشید، اما بنابر مخالفت سلجوقی‌ها مجبور به ترک دیار و پناه بردن به دره یمگان که اکنون در بدخشان قرار دارد، شد.

عکاس: راتب نوری / طلوع‌ نیوز

بالای یکی از این تصاویر کلیک نموده و از طریق نشانه که به طرف راست و چپ بالایی تصویر قرار دارد به تصاویر دیگر سر بزنید:

کلیه حقوق متعلق است به رسانه افغانستان ما
دیزاین شده در سما